асто́я, ‑і, ж.

Слуп, клетка пад мостам; паля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геркуле́саў, ‑ава.

У выразе: геркулесавы слупы гл. слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іскраны́, ‑ая, ‑ое.

З іскраў, з іскрамі. Іскраны слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. і падпо́ра, -ы, мн. -ы, -по́р, ж.

Палка, брус, слуп і пад., якімі падпіраюць што-н.

П. пад яблыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верставы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вярсты. Верставы слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які падтрымлівае што‑н., служыць падпоркай. Падпорны слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́расць, -і, ж.

1. Перыяд жыцця пасля сталасці, калі паступова адбываецца аслабленне дзейнасці арганізма.

С. прыгнула да зямлі.

С. — не радасць (прыказка).

2. Доўгачасовае існаванне; зношанасць.

Слуп зваліўся ад старасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сме́рчавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да смерчу; які з’яўляецца смерчам. Смерчавы слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхіста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Раскалыхаць, разгушкаць.

Р. качэлі.

2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым.

Р. слуп.

3. перан. Разладзіць, падарваць.

Р. дысцыпліну.

|| незак. расхі́стваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расхі́стванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́чта, -ы, ДМ -чце, мн. -ы, мачт і -аў, ж.

Высокі слуп для парусоў на судне, а таксама збудаванне ў выглядзе слупа для розных мэт.

|| прым. ма́чтавы, -ая, -ае.

М. лес.

М. ліхтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)