выко́нваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

1. гл. выканаць.

2. Строга прытрымлівацца чаго-н.

В. санаторны рэжым.

3. Здзяйсняць, несці грамадзянскія абавязкі.

В. службу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́дзіцца сов.

1. ула́диться;

спра́ва ўла́дзілася — де́ло ула́дилось;

2. разг. устро́иться, поступи́ть;

у. на слу́жбу — устро́иться (поступи́ть) на слу́жбу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́служыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак.

1. што. Атрымаць за службу.

В. узнагароду.

2. Праслужыць, прабыць на службе.

В. у арміі паўтара года.

|| незак. выслу́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызы́ў, -зы́ву м., в разн. знач. призы́в;

п. на вае́нную слу́жбу — призы́в на вое́нную слу́жбу;

п. міну́лага го́да — призы́в про́шлого го́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валанцёр, ‑а, м.

Уст. Той, хто добраахвотна пастукаў на вайсковую службу; добраахвотна.

[Фр. volontaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапрызы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які папярэднічае прызыву на абавязковую вайсковую службу. Дапрызыўны ўзрост. Дапрызыўная падрыхтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вербава́цца, вярбуюся, вярбуешся, вярбуецца; незак.

1. Наймацца на працу, службу.

2. Зал. да вербаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; -у́жаны; зак., што.

1. Сваёй дзейнасцю стаць дастойным або дабіцца чаго-н.

З. узнагароду.

З. павагу.

З. папрок.

2. Выслужыць, атрымаць за службу, працу.

З. права на адпачынак.

|| незак. заслуго́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваеннаабавя́заны, ‑ага, м.

Асоба, якая павінна несці вайсковую службу (падлягае прызыву або знаходзіцца ў запасе).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злайда́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Стаць лайдаком. Убіўшыся ў лёгкую службу, Пракоп.. злайдачыўся. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)