сла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. слаць ​2 (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасціла́ць

‘слаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пасціла́ю пасціла́ем
2-я ас. пасціла́еш пасціла́еце
3-я ас. пасціла́е пасціла́юць
Прошлы час
м. пасціла́ў пасціла́лі
ж. пасціла́ла
н. пасціла́ла
Загадны лад
2-я ас. пасціла́й пасціла́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пасціла́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

віта́нне ср. приве́т м.; приве́тствие;

слаць в. — посыла́ть приве́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасла́ць

‘ад слаць бялізну’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасцялю́ пасце́лем
2-я ас. пасце́леш пасце́леце
3-я ас. пасце́ле пасце́люць
Прошлы час
м. пасла́ў пасла́лі
ж. пасла́ла
н. пасла́ла
Загадны лад
2-я ас. пасцялі́ пасцялі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пасла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разасла́ць

‘ад слаць бялізну’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рассцялю́ рассце́лем
2-я ас. рассце́леш рассце́леце
3-я ас. рассце́ле рассце́люць
Прошлы час
м. разасла́ў разасла́лі
ж. разасла́ла
н. разасла́ла
Загадны лад
2-я ас. рассцялі́ рассцялі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разасла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Сцялі́ць ’слаць, рассцілаць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; Варл.). Гл. слаць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сла́цца, сцялю́ся, сце́лешся, сце́лецца; сцялі́ся; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Ляжаць, распаўсюджвацца па паверхні або над паверхняй чаго-н.

Сцелецца ў лузе густы туман.

Травы сцелюцца мяккім дываном.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Расці, распасціраючы галіны па паверхні чаго-н.

Галіны вярбы слаліся амаль па самай зямлі.

3. Слаць сабе пасцель.

Пара слацца і спаць.

◊

Лістам слацца (слаць) (разм.) — выдыгаць перад кім-н., падлізвацца да каго-н., лісліва дагаджаць каму-н. з карыслівай мэтай.

|| зак. пасла́цца, -сцялю́ся, -сце́лешся, -сце́лецца; -сцялі́ся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пасцеле́нь, пасцілень ’матрац’ (Касп.). Да па‑слаць < слаць (гл.) < прасл. stьlati. Аб суфіксе ‑ень гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уя́лавець, ‑ее; зак.

Разм. Зарасці пустазеллем, травой (пра зямлю, поле). За тры гады зямля ўялавела, але палянка вельмі прыдалася, каб на ёй слаць лён. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́ны I по́сланный, отпра́вленный;

◊ не зва́ны, не с. — непро́шенный, нежда́нный; см. слаць I

сла́ны II стла́ный;

кано́плі не ~ныя, а мо́чаныя — конопля́ не стла́ная, а мочёная; см. слаць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)