перего́н в разн. знач. пераго́н, -ну м.;

перего́н скота́ пераго́н жывёлы;

на перего́не ме́жду ста́нциями на пераго́не памі́ж ста́нцыямі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обобществле́ние аграма́джанне, -ння ср.; абагу́ленне, -ння ср.; неоконч. абагу́льванне, -ння ср.;

обобществле́ние средств произво́дства аграма́джанне сро́дкаў вытво́рчасці;

обобществле́ние скота́ абагу́ленне жывёлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забо́й I, -бо́ю м. (в руднике, шахте) забой

забо́й II, -бо́ю м. (скота) убо́й, забо́й;

◊ кармі́ць як на з. — корми́ть как на убо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́шасць ж.

1. эпиде́мия; пове́трие ср.; (скота — ещё) падёж м.;

2. перен. зара́за; пове́трие ср.; напа́сть; ме́рзость;

○ марава́я п. — морово́е пове́трие; морова́я я́зва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́та ср. коры́то (для кормления скота);

◊ заста́цца ля разбі́тага к. — оказа́ться у разби́того коры́та;

ле́зці не ў сваё к. — сова́ть нос в чужи́е дела́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераго́н I, -ну м., в разн. знач. перего́н;

п. жывёлы — перего́н скота́;

на ~не Мінск — Пу́хавічы — на перего́не Минск — Пу́ховичи

пераго́н II, -ну м., спец. обра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамо́нт I, -ту м. ремо́нт; почи́нка ж., чи́нка ж.;

○ капіта́льны р. — капита́льный ремо́нт

рамо́нт II, -ту м., воен., с.-х. ремо́нт;

р. пагало́ўя жывёлы — ремо́нт поголо́вья скота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пу́ня ’хлеў; памяшканне для сена, снапоў, мякіны і пад.’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ), ’гумно’ (Варл.; маг., Янк. Мат.; Янк. 2; Яруш.), ’адрына’ (Шат.; Мядзв.; Шпіл.; Гарэц.; Маш.; светлае; добр., ветк., Мат. Гом.), ’хлеў’ (карм., мазыр., ветк., чач., Мат. Гом.; Шымк. Собр.), ’маленькая хатка’ (ТС), пу́нька ’хлеў, адрына’ (Ян., Растарг.), ст.-бел. пу́ня ’стойла, адрына’ (невядомае ў старажытнарускай мове, параўн. Марчанка, Межресп. конф., 19), рус. дыял. пу́ня ’гумно, адрына, хлеў’. Этымалогія беларускага слова яшчэ ў Шымкевіча (Собр., 167: “пуня, сарай для рогатого скота > сам[огитское] pune”); у якасці крыніцы запазычання прыводзяць літ. pūnià, pūnė ’хлеў, гумно, мякінніца’ (Грынавяцкене, LKK, 16, 187), лат. pūne ’адрына’, якія збліжаюць са ст.-інд. punā́ti ’правейвае’, pávalē ’ачышчае’, pávanos ’вецер’, ст.-в.-ням. fowen, с.-в.-ням. vœwen ’прасейваць’, гл. Карскі 1, 135; Праабражэнскі, 2, 153; Фасмер, 3, 407.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

облагора́живание

1. нада́нне высакаро́днасці;

2. бот., биол. акульту́рванне, -ння ср., паляпшэ́нне, -ння ср.;

облагора́живание дикопло́дных расте́ний акульту́рванне (паляпшэ́нне) дзікапло́дных раслі́н;

облагора́живание поро́ды скота́ паляпшэ́нне паро́ды жывёлы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падёж м. падзе́ж, -дзяжу́ м.; здыхата́, -ты́ ж.; уст., разг. памо́рак, -рку м., уст. (на каго, што), мор, род. мо́ру м.;

падёж скота́ падзе́ж (здыхата́) жывёлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)