по́льска-саве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́льска-саве́цкі по́льска-саве́цкая по́льска-саве́цкае по́льска-саве́цкія
Р. по́льска-саве́цкага по́льска-саве́цкай
по́льска-саве́цкае
по́льска-саве́цкага по́льска-саве́цкіх
Д. по́льска-саве́цкаму по́льска-саве́цкай по́льска-саве́цкаму по́льска-саве́цкім
В. по́льска-саве́цкі (неадуш.)
по́льска-саве́цкага (адуш.)
по́льска-саве́цкую по́льска-саве́цкае по́льска-саве́цкія (неадуш.)
по́льска-саве́цкіх (адуш.)
Т. по́льска-саве́цкім по́льска-саве́цкай
по́льска-саве́цкаю
по́льска-саве́цкім по́льска-саве́цкімі
М. по́льска-саве́цкім по́льска-саве́цкай по́льска-саве́цкім по́льска-саве́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парты́йна-саве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парты́йна-саве́цкі парты́йна-саве́цкая парты́йна-саве́цкае парты́йна-саве́цкія
Р. парты́йна-саве́цкага парты́йна-саве́цкай
парты́йна-саве́цкае
парты́йна-саве́цкага парты́йна-саве́цкіх
Д. парты́йна-саве́цкаму парты́йна-саве́цкай парты́йна-саве́цкаму парты́йна-саве́цкім
В. парты́йна-саве́цкі (неадуш.)
парты́йна-саве́цкага (адуш.)
парты́йна-саве́цкую парты́йна-саве́цкае парты́йна-саве́цкія (неадуш.)
парты́йна-саве́цкіх (адуш.)
Т. парты́йна-саве́цкім парты́йна-саве́цкай
парты́йна-саве́цкаю
парты́йна-саве́цкім парты́йна-саве́цкімі
М. парты́йна-саве́цкім парты́йна-саве́цкай парты́йна-саве́цкім парты́йна-саве́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фра́нка-саве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фра́нка-саве́цкі фра́нка-саве́цкая фра́нка-саве́цкае фра́нка-саве́цкія
Р. фра́нка-саве́цкага фра́нка-саве́цкай
фра́нка-саве́цкае
фра́нка-саве́цкага фра́нка-саве́цкіх
Д. фра́нка-саве́цкаму фра́нка-саве́цкай фра́нка-саве́цкаму фра́нка-саве́цкім
В. фра́нка-саве́цкі (неадуш.)
фра́нка-саве́цкага (адуш.)
фра́нка-саве́цкую фра́нка-саве́цкае фра́нка-саве́цкія (неадуш.)
фра́нка-саве́цкіх (адуш.)
Т. фра́нка-саве́цкім фра́нка-саве́цкай
фра́нка-саве́цкаю
фра́нка-саве́цкім фра́нка-саве́цкімі
М. фра́нка-саве́цкім фра́нка-саве́цкай фра́нка-саве́цкім фра́нка-саве́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экс-саве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экс-саве́цкі экс-саве́цкая экс-саве́цкае экс-саве́цкія
Р. экс-саве́цкага экс-саве́цкай
экс-саве́цкае
экс-саве́цкага экс-саве́цкіх
Д. экс-саве́цкаму экс-саве́цкай экс-саве́цкаму экс-саве́цкім
В. экс-саве́цкі (неадуш.)
экс-саве́цкага (адуш.)
экс-саве́цкую экс-саве́цкае экс-саве́цкія (неадуш.)
экс-саве́цкіх (адуш.)
Т. экс-саве́цкім экс-саве́цкай
экс-саве́цкаю
экс-саве́цкім экс-саве́цкімі
М. экс-саве́цкім экс-саве́цкай экс-саве́цкім экс-саве́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

федэраты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да федэрацыі. Федэратыўныя сувязі.

2. Які з’яўляецца федэрацыяй. Расійская Савецкая Федэратыўная Сацыялістычная Рэспубліка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камедыягра́фія, ‑і, ж.

1. Камедыйнае пісьменніцкае мастацтва. Задачы камедыяграфіі.

2. зб. Сукупнасць камедыйных твораў пісьменніка, народа, пэўнай эпохі. Беларуская камедыяграфія. Савецкая камедыяграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юсты́цыя, ‑і, ж.

1. Правасуддзе, судаводства. Савецкая юстыцыя. Буржуазная юстыцыя.

2. Сукупнасць дзяржаўных органаў, якія займаюцца судаводствам; сістэма судовых устаноў. Міністэрства юстыцыі.

[Лац. justitia — справядлівасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параскашава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.

Разм. Раскашавацца некаторы час. Адно і пажыла, параскашавалася Зыгмунта, калі ў саракавым годзе прыйшла была Савецкая ўлада. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айчы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і бацькаўшчына (у 1 знач.). Савецкая Айчына. □ Ляці ж, мой спеў, звіні няспынна Ты над Айчынаю маёй. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі, нескл.

1. Народ, які складае карэннае насельніцтва Комі АССР.

2. у знач. нязм. прым. Які належыць гэтаму народу. Комі Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка. Комі культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)