рэлігі́йна-царко́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэлігі́йна-царко́ўны |
рэлігі́йна-царко́ўная |
рэлігі́йна-царко́ўнае |
рэлігі́йна-царко́ўныя |
| Р. |
рэлігі́йна-царко́ўнага |
рэлігі́йна-царко́ўнай
рэлігі́йна-царко́ўнае |
рэлігі́йна-царко́ўнага |
рэлігі́йна-царко́ўных |
| Д. |
рэлігі́йна-царко́ўнаму |
рэлігі́йна-царко́ўнай |
рэлігі́йна-царко́ўнаму |
рэлігі́йна-царко́ўным |
| В. |
рэлігі́йна-царко́ўны (неадуш.)
рэлігі́йна-царко́ўнага (адуш.) |
рэлігі́йна-царко́ўную |
рэлігі́йна-царко́ўнае |
рэлігі́йна-царко́ўныя (неадуш.)
рэлігі́йна-царко́ўных (адуш.) |
| Т. |
рэлігі́йна-царко́ўным |
рэлігі́йна-царко́ўнай
рэлігі́йна-царко́ўнаю |
рэлігі́йна-царко́ўным |
рэлігі́йна-царко́ўнымі |
| М. |
рэлігі́йна-царко́ўным |
рэлігі́йна-царко́ўнай |
рэлігі́йна-царко́ўным |
рэлігі́йна-царко́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэлігі́йна-эты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэлігі́йна-эты́чны |
рэлігі́йна-эты́чная |
рэлігі́йна-эты́чнае |
рэлігі́йна-эты́чныя |
| Р. |
рэлігі́йна-эты́чнага |
рэлігі́йна-эты́чнай
рэлігі́йна-эты́чнае |
рэлігі́йна-эты́чнага |
рэлігі́йна-эты́чных |
| Д. |
рэлігі́йна-эты́чнаму |
рэлігі́йна-эты́чнай |
рэлігі́йна-эты́чнаму |
рэлігі́йна-эты́чным |
| В. |
рэлігі́йна-эты́чны (неадуш.)
рэлігі́йна-эты́чнага (адуш.) |
рэлігі́йна-эты́чную |
рэлігі́йна-эты́чнае |
рэлігі́йна-эты́чныя (неадуш.)
рэлігі́йна-эты́чных (адуш.) |
| Т. |
рэлігі́йна-эты́чным |
рэлігі́йна-эты́чнай
рэлігі́йна-эты́чнаю |
рэлігі́йна-эты́чным |
рэлігі́йна-эты́чнымі |
| М. |
рэлігі́йна-эты́чным |
рэлігі́йна-эты́чнай |
рэлігі́йна-эты́чным |
рэлігі́йна-эты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каза́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. гл. казаць.
2. Прамова рэлігійна-павучальнага характару; пропаведзь.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пантэі́зм, -у, м.
Рэлігійна-філасофскія погляды, паводле якіх Бог атаясамліваецца з прыродай.
|| прым. пантэісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэі́зм, -у, м.
Рэлігійна-філасофскі светапогляд, згодна з якім Бог стварыў свет і дзейнічае ў ім.
|| прым. тэісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэлеало́гія, -і, ж.
Рэлігійна-ідэалістычнае вучэнне, паводле якога ўсё ў свеце ажыццяўляецца ў адпаведнасці з папярэдне вызначанай Богам мэтай.
|| прым. тэлеалагі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэі́зм, -у, м.
Рэлігійна-філасофскае вучэнне, якое прызнае Бога тварцом свету, але адмаўляе яго ўмяшанне ў з’явы прыроды і грамадскага жыцця.
|| прым. дэісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
масо́нства, -а, н.
Рэлігійна-філасофская плынь з містычнымі абрадамі, якая злучае задачы духоўнага самаўдасканалення і працу на карысць грамадства.
|| прым. масо́нскі, -ая, -ае.
М. рух.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэасо́фія, -і, ж.
Рэлігійна-містычнае вучэнне аб яднанні чалавечай душы з Богам, пра непасрэдныя зносіны з тым светам.
|| прым. тэасо́фскі, -ая, -ае і тэасафі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
антрапасо́фія, ‑і, ж.
Кніжн. Рэлігійна-містычнае вучэнне, разнавіднасць тэасофіі.
[Грэч. ánthrōpos — чалавек і sophía — мудрасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)