Verbum

цэнтраімклі́вы, -ая, -ае.

Накіраваны ў час руху ад перыферыі да цэнтра.

Цэнтраімклівая сіла.

дацэ́нтравы, -ая, -ае (спец.).

Які накіроўваецца ў руху ад перыферыі да цэнтра.

Дацэнтравая сіла.

спідо́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор-паказальнік хуткасці руху аўтамабіляў і пройдзенай адлегласці.

ступа́, -ы́, ж.

Тэмп руху пры хадзьбе, яздзе на кані; крок.

Ехаць мернай ступою.

тавараправо́дны, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да руху тавараў ад вытворцы да спажыўца.

жазло́, -а́, мн. жэ́злы і (з ліч. 2, 3, 4) жазлы́, жэ́злаў, н.

1. Асобай формы, звычайна ўпрыгожаная палка, посах, якія служылі сімвалам улады, ганаровага становішча, звання (уст.).

Маршальскае ж.

2. Кароткая палка ў руках рэгуліроўшчыка вулічнага руху (спец.).

3. Металічны стрыжань з дужкай, які выкарыстоўваецца пры рэгуліроўцы руху цягнікоў.

|| прым. жазло́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Жазловая сістэма рэгулявання руху цягнікоў.

віхля́вы, -ая, -ае (разм.).

Які хістаецца з боку ў бок у час руху.

Віхлявая паходка.

мах², выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. для абазначэння хуткага руху (ад дзеяслова махнуць — махаць).

заці́шша, -а, н.

Спыненне шуму, ветру, руху, дзейнасці.

Наступіла з. пасля бою.

З. перад навальніцай.

працяжны́, -а́я, -о́е (спец.).

Які служыць для апрацоўкі чаго-н. пры руху, працягванні.

П. станок.