пнеўмо́граф, ‑а, м.

Прыбор для рэгістрацыі дыхальных рухаў.

[Ад грэч. pléuma — дыханне і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаматы́зм, ‑у, м.

Механічнасць, несвядомасць, неадвольнасць (дзеянняў, рухаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дасканаленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць выдасканаленага. Выдасканаленасць слыху, рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замару́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць замаруджанага. Замаруджанасць рухаў. Замаруджанасць развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць вялага. Вяласць мускулатуры. Вяласць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адво́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць адвольнага. Адвольнасць рухаў. Адвольнасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згра́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зграбнага. Зграбнасць фігуры. Зграбнасць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэрцазна́ўства, ‑а, н.

Веданне чалавечага сэрца, душэўных рухаў чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхама́нкавасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ліхаманкавага (у 2 знач.). Ліхаманкавасць рухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зла́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зладжанага. Зладжанасць рухаў. Зладжанасць у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)