мато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Роўна зматаныя або навітыя на што-н. ніткі, дрот і пад.

Ніткі ў матках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заподлицо́ нареч., стол. ро́ўна (з чым-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акру́жнасць, -і, ж.

1. У матэматыцы: замкнёная крывая, усе пункты якой роўна адцалены ад цэнтра.

2. Лінія вымярэння акруглых паверхняў і прадметаў.

А. шара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хто-не́будзь, каго-не́будзь, каму-не́будзь, каго-не́будзь, кім-не́будзь, (аб) кім-не́будзь, займ. неазнач.

Які-н. чалавек, усё роўна хто.

Пакліч каго-небудзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бы², злуч. (разм.).

Ужыв. ў параўнаннях са знач.: як, усё роўна як, быццам, нібыта.

Сумна, бы на хаўтурах.

Ліхтарык свеціць, бы ў цемры воўчае вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сядно́ ’усё роўна; як быццам’ (ст.-дар., ганц., Сл. ПЗБ, Янк. 3.; люб., Ск. нар. мовы), седно ’усё роўна’ (ТС). Утворана ў выніку сцягвання выразу усё адно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

безразли́чно

1. нареч. абыя́кава;

2. безл., в знач. сказ. усё адно́, усё ро́ўна;

э́то безразли́чно гэ́та ўсё адно́ (усё ро́ўна);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хто́сьці, каго́сьці, каму́сьці, каго́сьці, кімсьці, (аб) кімсьці, займ. неазнач.

1. Невядома які чалавек; нехта.

Х. пастукаў у акно.

2. Які-н. чалавек, усё роўна хто.

Паклікаць кагосьці на дапамогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́нда², -ы, ДМ -дзе, ж.

У выразе: рынду біць (спец.) — на гандлёвых суднах у старыя часы, а таксама ў парусным флоце: тройчы ўдарыць у звон роўна ў поўдзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абчыка́ніць ’абстрыгчы роўна, нізка’ (Юрч. Сін.), кантамінацыя аббалваніць і чыканіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)