марозаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Здольны пераносіць моцны мароз. Марозаўстойлівая пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азі́мы ози́мый;

~мая пшані́ца — ози́мая пшени́ца;

а. клін — ози́мый клин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамало́цца, ‑мелецца; зак.

Разм. Змалоцца поўнасцю, да канца. Дамалолася пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцюкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Багаты на асцюкі, з асцюкамі. Асцюкаватая пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаапыля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які апладняецца шляхам самаапылення. Пшаніца — самаапыляльная расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямікало́ска, ‑і, ДМ ‑лосцы; Р мн. ‑лосак; ж.

Сібірская кустовая пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. Рэзка змяніцца, абнавіцца, стаць зусім іншым.

П. духоўна.

2. Страціць свае папярэднія каштоўныя якасці, уласцівасці, вырадзіцца.

Пшаніца перарадзілася.

|| незак. перараджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. перараджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнаёк, гнайку, м.

Памянш. да гной. Палажы гнайку — будзе пшаніца на таку. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ля́даўка ’яравая пшаніца’ (Касп.). Да ля́да 2 (’пшаніца, якую сеюць на лядзе’). Аднак дзякуючы народнай этымалогіі гэта лексема ўспрымаецца як роднасная да лёд, параўн. зэльв. лядоўка ’яравая пшаніца, якую сеюць вельмі рана, пры замаразках’ (Сцяц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пышані́ца ’пшаніца’, пышанішній ’пшанічны’ (Бяльк.). Фанетычныя варыянты да пшаніца (гл.), магчыма, пад уплывам пашня, нотніца ’збажына, збожжавыя’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)