прабіва́нне ср.
1. пробива́ние, проби́вка ж.; прола́мывание, продыря́вливание;
2. нака́лывание; проса́живание;
3. прока́лывание, протыка́ние;
1-3 см. прабіва́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прабіўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прабівае што‑н., мае здольнасць прабіваць. Прабіўная сіла снарада.
2. Разм. Які можа дабіцца, дамагчыся чаго‑н. нягледзячы на цяжкасці; настойлівы. — Бачылі, якая моладзь расце. — Прабіўная, — адказаў Гамбіцкі. — Адукаваная, — уздыхнуў Кушнер. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
проса́живать несов., прост.
1. (пробивать) праса́джваць, прабіва́ць;
2. (тратить) праса́джваць; (проигрывать — ещё) прагу́льваць, прайграва́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пробива́ть несов.
1. в разн. знач. прабіва́ць;
2. (проконопачивать) спец. праканапа́чваць; см. проби́ть 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пробода́тьII несов., уст. прапо́рваць; (прорывать) прарыва́ць; (пробивать) прабіва́ць; (прокалывать) прако́лваць; (продырявливать) прадзіра́ўліваць; мед. прабада́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перфарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец.
1. Зрабіць (рабіць) шчыліну ў горнай народзе. // Аддзяліць (аддзяляць) перфаратарам (у 1 знач.) частку масіву горнай пароды. Перфараваць пласт калійнай солі.
2. Прабіць (прабіваць) скразныя адтуліны на чым‑н. паводле пэўнай сістэмы. Перфараваць кінастужку.
[Ад лац. perforare — свідраваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пронза́ть несов.
1. прані́зваць, праціна́ць; (прокалывать) прако́лваць, прабіва́ць;
пронза́ть наскво́зь прані́зваць (праціна́ць, прако́лваць, прабіва́ць) наскро́зь;
2. перен. прані́зваць; (пронимать) прайма́ць; (о чувстве, мысли и т. п. — ещё) праціна́ць, ахо́пліваць, уража́ць, рэ́заць; см. пронзи́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тара́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.
1. Біць, удараць тараном 2 (у 1 знач.). Тараніць крапасныя сцены. // Біць, удараць якім‑н. прадметам, прыладай як тараном.
2. Разбіваць або прабіваць наскрозь чым‑н.
3. Наносіць праціўніку ўдар корпусам баявой машыны. Тараніць самалёт ворага. // без дап. Пайсці на таран (у 3 знач.).
4. Прарываць фронт праціўніка прыёмам тарана (у 4 знач.). Тараніць абарону праціўніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свідрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.
1. што. Рабіць свердлам адтуліны ў чым-н.
2. што. Прабіваць, праточваць адтуліны, ход у чым-н. (пра расліны, жывёл і пад.).
Дзяцел свідруе дрэва.
Карэнне свідруе асфальт.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., каго-што. Мучыць, хваляваць, прыносіць боль (пра думкі, пачуцці).
Непакой за сына свідруе душу і сэрца.
4. перан. Пільна ўглядацца.
С. вачамі, позіркам каго-н.
|| зак. прасвідрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 і 2 знач.).
|| наз. свідрава́нне, -я, н. (да 1 знач.).
|| прым. свідрава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
С. станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прабіва́цца несов.
1. в разн. знач. пробива́ться; (проделываться — об отверстии — ещё) прола́мываться, продыря́вливаться;
2. (наткнувшись на колючее, получать повреждение) напа́рываться; нака́лываться;
1, 2 см. прабі́цца;
3. страд. пробива́ться; прола́мываться, продыря́вливаться; нака́лываться, проса́живаться; прока́лываться, протыка́ться, пронза́ться; см. прабіва́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)