імша́ны мохово́й;

~нае по́крыва — мохово́й покро́в;

~нае бало́та — мохово́е боло́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рны ко́жный;

~ныя хваро́бы — ко́жные боле́зни;

~нае по́крыва — ко́жный покро́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Агаліцца, страціць покрыва.

Агалелі дрэвы, палі.

2. перан. Збяднець, згалець.

За вайну агалела вёска.

|| наз. агале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́ты, -аў.

1. Пышнае дарагое адзенне.

Апрануцца ў ш.

2. перан. Покрыва; тое, што пакрывае, укрывае каго-, што-н.

Снегавыя ш.

Пад шатамі дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́ба, -ы, мн. -ы, шуб, ж.

1. Зімовае верхняе адзенне з футра.

Лісіная ш.

2. Поўсцевае покрыва некаторых жывёл.

Ш. вавёркі.

|| прым. шу́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надгле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над глебай. Надглебавае покрыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снегаме́р, ‑а, м.

Прыбор для вызначэння шчыльнасці снежнага покрыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

травасто́й, ‑ю, м.

Травяное покрыва лугоў, сенакосу, пашы. Высокі травастой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збожжасто́й, ‑ю, м.

Расліннае покрыва збожжавых палёў да ўборкі. Густы збожжастой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́ўна, ‑ы, ж.

1. Валасяное покрыва авечак.

2. Састрыжанае такое покрыва як матэрыял для вырабу сукна, валёнак і інш. Часаць воўну. □ На лаве стаяць тры прасніцы. Дзве з кудзеляю, а адна з воўнаю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)