Verbum

уко́с, -у, м.

1. Касьба, кашэнне.

2. мн. -ы, -аў. Колькасць скошанай травы, сена.

Першы ў.

Вялікі ў.

протадыя́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.

У хрысціянскай царкоўнай епархіі: першы або галоўны дыякан.

|| прым. протадыя́канскі, -ая, -ае.

насаба́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак. (разм., груб., фам.).

Налаўчыцца, прывыкнуць што-н. рабіць.

За першы год насабачыўся ўсё рабіць.

бестсе́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Папулярная кніга, фільм і пад., якія маюць камерцыйны поспех.

Гэты раман — першы б. аўтара.

по́куць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Ганаровае месца ў хаце за сталом пад абразамі.

Першы сноп жыта ставяць на п.

хваля... (гл. хвале...).

Першая састаўная частка складаных слоў, пішацца, калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: хвалярэз, хвалямер.

цур, выкл. (разм.).

Вокліч, якім што-н. забараняецца або патрабуецца выканаць якую-н. умову (звычайна ў дзіцячых гульнях).

Цур я першы!

спача́тку, прысл.

1. Перш за ўсё; у першы момант.

С. падумай, а потым гавары.

2. Яшчэ раз; зноў.

Пачаць жыццё с.

найпе́ршы, -ая, -ае (разм.).

1. Самы першы.

Найпершыя крокі дзіцяці.

2. Самы галоўны, самы важны; самы лепшы.

Н. гарманіст у вёсцы.

драбна... (гл. дробна...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв., калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: драбнатвары, драбналессе.