кугуа́р, ‑а, м.

Жывёліна сямейства кашэчых, якая водзіцца ў Паўночнай і Паўднёвай Амерыцы; пума.

[З мовы перуанск. індзейцаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акр, акра, м.

Мера зямельнай плошчы ў Англіі і Паўночнай Амерыцы, роўная 4047 м².

[Англ. acre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іканаста́с, -а, м.

Перагародка ад паўночнай да паўднёвай сцяны праваслаўнага храма, якая аддзяляе асноўную прастору храма ад алтара і складаецца з аднаго ці некалькіх радоў абразоў, размешчаных у вызначаным парадку.

|| прым. іканаста́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.

|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аліга́тар, ‑а, м.

Тупарылы кракадзіл, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы і Пауднёвым Кітаі. Місісіпскі алігатар. Кітайскі алігатар.

[Англ. alligator з ісп. el lagarto — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каёт, ‑а, М ‑ёце, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства сабачых, падобная да ваўка, якая водзіцца ў Паўночнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Великобрита́ния Вялікабрыта́нія, -ніі ж.;

Соединённое Короле́вство Великобрита́нии и Се́верной Ирла́ндии Злу́чанае Карале́ўства Вялікабрыта́ніі і Паўно́чнай Ірла́ндыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казуа́р, ‑а, м.

Буйная чорная птушка з дужымі трохпальцымі нагамі, якая водзіцца ў Паўночнай Аўстраліі, на Новай Гвінеі і прылеглых астравах.

[Фр. casoar з малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сусако́выя, ‑ых.

Сямейства аднадольных шматгадовых раслін, якія растуць на балотах і па берагах вадаёмаў у СССР, Еўразіі і ў Паўночнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ўры, -аў, адз. маўр, -а, м.

1. Назва карэннага насельніцтва Маўрытаніі.

2. Назва мусульманскага насельніцтва Пірэнейскага паўвострава і заходняй часткі Паўночнай Афрыкі ў сярэдневяковай Еўропе (уст.).

|| ж. маўрыта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ма́ўрскі, -ая, -ае і маўрыта́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)