скід, -у, М -дзе, м.

У геалогіі: перамяшчэнне часткі горных парод па трэшчыне ў вертыкальным або нахільным кірунку.

|| прым. скі́давы, -ая, -ае.

Скідавыя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́рлікавы, -ая, -ае.

1. гл. карлік.

2. У назвах парод жывёл, відаў раслін, якія вызначаюцца малымі памерамі.

Карлікавая антылопа.

Карлікавая бяроза.

|| наз. ка́рлікавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сму́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Шкурка, знятая з нованароджанага ягняці некаторых каштоўных парод, а таксама футра такога ягняці.

|| прым. сму́шкавы, -ая, -ае.

Смушкавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэр’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Агульная назва парод сабак, якія выкарыстоўваюцца для палявання на невялікіх жывёлін, што жывуць у норах, і для барацьбы з грызунамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абушо́к, ‑шка, м.

Ручны інструмент для адколвання пластоў ломкіх горных парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

складкаўтварэ́нне, ‑я, н.

Утварэнне складак горных парод зямной кары. Працэс складкаўтварэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спелеафа́уна, ‑ы, ж.

Жывёлы, якія водзяцца ў пячорах, трэшчынах горных парод.

[Ад грэч. spēlaion — пячора і слова фауна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізакліна́ль, ‑і, ж.

Спец. Складка горных парод, якая характарызуецца паралельным размяшчэннем пластоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінкліна́ль, ‑і, ж.

У геалогіі — складка пластоў горных парод, павернутая выпукласцю ўніз.

[Ад грэч. synkliniai — схілы процілеглых гор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменедрабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для драблення камення і інш. горных парод. Каменедрабільны агрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)