садамі́я, ‑і, ж.

Разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл; скаталожніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эраты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Празмерная пачуццёвасць, павышаная палавая ўзбудлівасць; празмерная цікавасць да палавых пытанняў.

[Фр. érotisme ад грэч. érōs, érōtos — каханне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яе́чнік, ‑а, м.

Парная жаночая палавая залоза, у якой утвараюцца і спеюць палавыя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксгібіцыяні́зм, ‑у, м.

Палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў публічным выстаўленні палавых органаў з мэтай палавога задавальнення.

[Ад лац. exhibitio — вымаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пол², -у, м.

Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).

Мужчынскі п.

Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).

|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.

Палавая спеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полово́й​II прил., биол. палавы́;

полова́я зре́лость палава́я спе́ласць;

половые о́рганы палавы́я о́рганы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цёмна-палавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цёмна-палавы́ цёмна-палава́я цёмна-палаво́е цёмна-палавы́я
Р. цёмна-палаво́га цёмна-палаво́й
цёмна-палаво́е		 цёмна-палаво́га цёмна-палавы́х
Д. цёмна-палаво́му цёмна-палаво́й цёмна-палаво́му цёмна-палавы́м
В. цёмна-палавы́ (неадуш.)
цёмна-палаво́га (адуш.)		 цёмна-палаву́ю цёмна-палаво́е цёмна-палавы́я (неадуш.)
цёмна-палавы́х (адуш.)
Т. цёмна-палавы́м цёмна-палаво́й
цёмна-палаво́ю		 цёмна-палавы́м цёмна-палавы́мі
М. цёмна-палавы́м цёмна-палаво́й цёмна-палавы́м цёмна-палавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

узро́става-палавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узро́става-палавы́ узро́става-палава́я узро́става-палаво́е узро́става-палавы́я
Р. узро́става-палаво́га узро́става-палаво́й
узро́става-палаво́е		 узро́става-палаво́га узро́става-палавы́х
Д. узро́става-палаво́му узро́става-палаво́й узро́става-палаво́му узро́става-палавы́м
В. узро́става-палавы́ (неадуш.)
узро́става-палаво́га (адуш.)		 узро́става-палаву́ю узро́става-палаво́е узро́става-палавы́я (неадуш.)
узро́става-палавы́х (адуш.)
Т. узро́става-палавы́м узро́става-палаво́й
узро́става-палаво́ю		 узро́става-палавы́м узро́става-палавы́мі
М. узро́става-палавы́м узро́става-палаво́й узро́става-палавы́м узро́става-палавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

яе́чка, -а, мн. -і, -чак, н.

1. гл. яйцо.

2. Парная мужчынская палавая залоза, што выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі, а таксама адзін з органаў унутранай сакрэцыі ў чалавека і млекакормячых.

◊

Як яечка (разм.) — пра што-н. добра зробленае, прыгожае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)