бінтавы́, ‑а́я, ‑о́е.

Які мае адносіны да бінту. Бінтавая павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкстры́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэкстрыну. Дэкстрынавая павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накале́нны, ‑ая, ‑ае.

Які надзяецца, накладваецца на калена. Накаленная павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланге́т², -а, М -гёце, мн. -ы, -аў, м.

Павязка з гіпсу, якой карыстаюцца пры зрошчванні пераламаных касцей, або гіпсавая накладка для выпраўлення розных артапедычных дэфармацый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асепты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асептыкі; абеззаражаны. Асептычны павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суспензо́рый, ‑я, м.

Спец. Павязка ў выглядзе мяшочка для падтрымкі машонкі.

[Ад лац. suspensus — падвешаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэп, -у, м.

1. Шаўковая або шарсцяная тканіна з шурпатай паверхняй.

2. Чорная празрыстая тканіна, а таксама жалобная павязка з такой тканіны.

|| прым. крэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гры́жавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грыжы. Грыжавая адтуліна. Грыжавая павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагры́жнік, ‑а, м.

Павязка, якая сцягвае і падтрымлівае месца, дзе знаходзіцца грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нало́бнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рамень у конскай вуздэчцы, які праходзіць упоперак ілба.

2. Павязка, якая завязваецца на галаву для падтрымкі валасоў у час работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)