амара́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць амаральнага. Амаральнасць паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрынцыпо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць беспрынцыповага. Беспрынцыповасць паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грахаво́днік, ‑а, м.

Разм. Чалавек амаральных паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́шласць ж., в разн. знач. по́шлость;

п. паво́дзін — по́шлость поведе́ния;

гавары́ць ~ці — говори́ть по́шлости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек ганебных, несумленных паводзін; нізкі (у 4 знач.) чалавек.

Ён аказаўся нягоднікам.

|| ж. няго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. няго́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабуджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што) да чаго і з інф. (кніжн.).

Выклікаць жаданне рабіць што-н.; прымушаць да чаго-н.

П. да высакародных паводзін.

П. дзейнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грэхападзе́нне, -я, н.

1. У міфічным біблейскім паданні: парушэнне першымі людзьмі, Адамам і Евай, запаветаў Бога.

2. Учынак, звязаны з парушэннем грамадскіх норм паводзін, маралі і пад. (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самабічава́нне, -я, н. (кніжн.).

1. Прычыненне сабе фізічных пакут, выкліканае рэлігійным фанатызмам.

2. перан. Суровае асуджэнне сябе, сваіх памылак, паводзін і ўчынкаў у выніку ўсведамлення іх нікчэмнасці, агіднасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абыхо́джанне, -я, н.

1. Выяўленне сваіх адносін, манера паводзін у дачыненні да каго-н.

Просты ў абыходжанні.

Далікатнае а.

2. Уменне карыстацца чым-н.

Умелае а. з інструментам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арыстакраты́зм, ‑у, м.

Уласцівая арыстакратам манера паводзін, знешняя вытанчанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)