Verbum

неміну́чы, -ая, -ае.

Такі, якога нельга мінуць; непазбежны.

Немінучая гібель.

|| наз. неміну́часць, -і, ж.

непадку́пны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга падкупіць; сумленны.

Н. чалавек.

|| наз. непадку́пнасць, -і, ж.

маланадзе́йны, -ая, -ае.

Такі, на якога нельга спадзявацца, які не выклікае давер’я.

М. чалавек.

мі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; незак., каго (што).

Дараваць каму-н. віну.

Нельга м. забойцу.

неаддзе́льны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга аддзяліць ад другога.

Неаддзельныя паняцці.

|| наз. неаддзе́льнасць, -і, ж.

неадкла́дны, -ая, -ае.

Які нельга адкласці; тэрміновы.

Н. рамонт.

Неадкладная дапамога.

|| наз. неадкла́днасць, -і, ж.

непрадба́чаны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга было прадбачаць; нечаканы.

Н. выпадак.

|| наз. непрадба́чанасць, -і, ж.

неразры́ўны, -ая, -ае.

Такі, што нельга раз’яднаць; непарыўны, непарушны.

Неразрыўная сувязь.

|| наз. неразры́ўнасць, -і, ж.

непазбе́жны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга пазбегнуць; немінучы.

Непазбежная сустрэча.

Н. фінал.

|| наз. непазбе́жнасць, -і, ж.