Сацьві́ца ’сачавіца’ (Янк. 1), сацві́чнік ’салома сацвіцы’ (Янк. 3.). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэ́хталь ‘від гульні ў карты’: гралі ў тэхталя (Я. Колас). Няясна; гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыста́кі ’прымы’ (ветк., Мат. Гом.). Да прыста́ць < стаць (гл.), хаця заканчэнне слова няяснае. Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́дзень ’вялікі саламяны кош’ (Сцяшк. Сл.), ’суднік’ (Мат. Гом.). Да суд‑ (гл. наступнае слова) з суф. ‑ень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суто́к ’месца перакрыжавання палак у баране, у якія ўстаўлялі зуб’е’ (кобр., Ск. нар. мовы). Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Труда́ць ‘мучыцца’ (паст., брасл., Сл. ПЗБ). Да труд1 (гл.), магчыма, аднаўленне непалатальнай асновы, гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сю́ргаць ’сёрбаць, есці што-небудзь рэдкае’ (Бяльк.), сю́ргаўка ’птушка юрок (?)’ (астрав.; Цыхун, вусн. паведамл.). Гукапераймальнае, гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ско́міць ‘скрыпець’: скоміл чабатамі (ваўк., Рам.). Рэдкая фіксацыя бяссуфікснага дзеяслова ад ском‑ у зыходным (“слыхавым”) значэнні. Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стуз ‘звязка’: стуз кніжак (слонім., ЖНС), ‘бярвенні, сашчэпленыя, звязаныя чым-небудзь’ (Нар. Гом.). Гл. стус, а таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сту́зак, стуза́н ‘грымак’ (ТС). Аналагічна да стусак, стусан з набліжэннем да тузаць, параўн. туза́н, туса́н. Гл. таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)