наро́д м.

1. (род. наро́да) (нация, население страны) наро́д;

2. (род. наро́ду) (группа людей) наро́д;

працо́ўны н. — трудово́й наро́д;

по́дзвіг белару́скага наро́да — по́двиг белору́сского наро́да;

мно́га ~ду — мно́го наро́ду;

◊ хаджэ́нне ў н. — хожде́ние в наро́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́чна, прысл.

1. Бясконца, спрадведку; на працягу вякоў.

Матэрыя існуе в.

Жыць в. ў памяці народа.

2. Пастаянна, заўсёды.

Брат в. заняты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іспы́т, -ту м., прям., перен. экза́мен, испыта́ние ср.;

пачалі́ся іспы́ты — начали́сь экза́мены (испыта́ния);

вайна́ — суро́вы і. для наро́да — война́ — суро́вое испыта́ние для наро́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зыра́не, -ра́н, адз. -ра́нін, -а, м.

Ранейшая назва народа комі.

|| ж. зыра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. зыра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пермякі́, -о́ў, адз. пярмя́к, пермяка́, м.

Былая назва часткі народа комі.

|| ж. пярмя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. пярмя́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этні́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да якога-н. народа.

Э. склад насельніцтва.

○

Этнічная супольнасць — устойлівая сацыяльная група людзей (племя, народнасць, нацыя), якая ўзнікла гістарычна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарадалю́бства, ‑а, н.

Любоў да народа. Нарадалюбства Чачота не выходзіць за рамкі лагодных сімпатый да народа. Барысенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́сьменнасць, -і, ж.

1. Сукупнасць моўных і графічных сродкаў пісьмовых зносін.

П. народаў Поўначы.

2. Сукупнасць пісьмовых помнікаў якой-н. гістарычнай эпохі пэўнага народа.

Старабеларуская п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міфало́гія, -і, ж.

1. Навука, якая вывучае міфы (у 1 знач.).

2. Сукупнасць міфаў (у 1 знач.) якога-н. народа.

Славянская м.

|| прым. міфалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

славу́тасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. славуты.

2. Шырокая папулярнасць (пра месца, прадмет, выдатныя чым-н.).

Брэсцкая крэпасць — с. нашага народа.

3. Вядомы, праслаўлены чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)