Verbum

рухавічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да рухавік (у 1 знач.); невялікі рухавік. Ля клуба перастаў тарахцець рухавічок. Навуменка.

чужаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Чужы, пабочны; неўласцівы, нехарактэрны. Эпігонскі класіцызм ва ўмовах Беларусі .. успрымаўся як з’ява чужародная. Навуменка.

крадко́м, прысл.

Употай, скрытна. Міця крадком глядзіць на Сюзану, ловячы сябе на думцы, што зусім не хвалюецца. Навуменка.

макі́тра, ‑ы, ж.

Абл. Макацёр. Насця .. паставіла на стол макітру тварагу са смятанай і скварак трохі падсмажыла. Навуменка.

найбо́лей, прысл.

Тое, што і найбольш. З усіх птушак найболей падаюць голас [у лесе] сініцы. Звіняць бесклапотна, як званочкі. Навуменка.

падасі́навік, ‑а, м.

Ядомы грыб з чырвонай або чырвона-бурай шапкай. [Зіна Бандарчык] працягнула Веньяміну два крамяныя, чырвонагаловыя падасінавікі. Навуменка.

аблахма́цець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Запусціць бараду, валасы, не вельмі клапоцячыся пра іх акуратнасць. [Людзі] паабрасталі бародамі, аблахмацелі. Навуменка.

жоўтагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае жоўтую галаву. Жоўтагаловыя каласавікі — грыбы нядоўгія. Пракінуцца на тры-чатыры дні — і няма. Навуменка.

здзе́льшчына, ‑ы, ж.

Здзельная работа; сістэма здзельнай аплаты. Групавая здзельшчына. □ — Кожны бярэ па баразне, — сказаў Веньямін. — Індывідуальная здзельшчына. Навуменка.

крэ́сіва, ‑а, н.

Кавалак сталі для высякання агню з крэменю. Казачэнка б’е крэсівам па крэмені, высякаючы іскру, раздзьмухвае. Навуменка.