абсервато́рыя, ‑і, ж.

Навуковая ўстанова, якая пры дапамозе спецыяльных прылад вядзе астранамічныя, геафізічныя і інш. назіранні і даследаванні.

[Ад лац. observare — назіраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаметры́я, ‑і, ж.

Навуковая дысцыпліна, якая вывучае тэарэтычныя асновы праектавання аўтаматычных вымяральных і кантрольных прыбораў і вымяральных інфармацыйных сістэм.

[Ад аўта і грэч. metréō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тракта́т, -а, Ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца пэўнае пытанне ці праблема.

Філасофскі т.

2. Міжнародны дагавор, пагадненне (спец.).

Мірны т.

|| прым. тракта́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспрэ́с-інфарма́цыя, ‑і, ж.

Навуковая або навукова-тэхнічная інфармацыя, якая аператыўна публікуецца ў друку. Экспрэс-інфармацыя аб лексічных новаўтварэннях і запазычаннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундамента́льны, -ая, -ае.

1. Вялікі, трывалы і моцны.

Ф. дом.

2. перан. Абгрунтаваны, глыбока навуковы.

Фундаментальная навуковая праца.

3. Галоўны, асноўны.

Фундаментальная бібліятэка.

|| наз. фундамента́льнасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грама́дска-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грама́дска-навуко́вы грама́дска-навуко́вая грама́дска-навуко́вае грама́дска-навуко́выя
Р. грама́дска-навуко́вага грама́дска-навуко́вай
грама́дска-навуко́вае
грама́дска-навуко́вага грама́дска-навуко́вых
Д. грама́дска-навуко́ваму грама́дска-навуко́вай грама́дска-навуко́ваму грама́дска-навуко́вым
В. грама́дска-навуко́вы (неадуш.)
грама́дска-навуко́вага (адуш.)
грама́дска-навуко́вую грама́дска-навуко́вае грама́дска-навуко́выя (неадуш.)
грама́дска-навуко́вых (адуш.)
Т. грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вай
грама́дска-навуко́ваю
грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вымі
М. грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вай грама́дска-навуко́вым грама́дска-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

літарату́рна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. літарату́рна-навуко́вы літарату́рна-навуко́вая літарату́рна-навуко́вае літарату́рна-навуко́выя
Р. літарату́рна-навуко́вага літарату́рна-навуко́вай
літарату́рна-навуко́вае
літарату́рна-навуко́вага літарату́рна-навуко́вых
Д. літарату́рна-навуко́ваму літарату́рна-навуко́вай літарату́рна-навуко́ваму літарату́рна-навуко́вым
В. літарату́рна-навуко́вы (неадуш.)
літарату́рна-навуко́вага (адуш.)
літарату́рна-навуко́вую літарату́рна-навуко́вае літарату́рна-навуко́выя (неадуш.)
літарату́рна-навуко́вых (адуш.)
Т. літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вай
літарату́рна-навуко́ваю
літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вымі
М. літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вай літарату́рна-навуко́вым літарату́рна-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

педагагі́чна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. педагагі́чна-навуко́вы педагагі́чна-навуко́вая педагагі́чна-навуко́вае педагагі́чна-навуко́выя
Р. педагагі́чна-навуко́вага педагагі́чна-навуко́вай
педагагі́чна-навуко́вае
педагагі́чна-навуко́вага педагагі́чна-навуко́вых
Д. педагагі́чна-навуко́ваму педагагі́чна-навуко́вай педагагі́чна-навуко́ваму педагагі́чна-навуко́вым
В. педагагі́чна-навуко́вы (неадуш.)
педагагі́чна-навуко́вага (адуш.)
педагагі́чна-навуко́вую педагагі́чна-навуко́вае педагагі́чна-навуко́выя (неадуш.)
педагагі́чна-навуко́вых (адуш.)
Т. педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вай
педагагі́чна-навуко́ваю
педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вымі
М. педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вай педагагі́чна-навуко́вым педагагі́чна-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спарты́ўна-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спарты́ўна-навуко́вы спарты́ўна-навуко́вая спарты́ўна-навуко́вае спарты́ўна-навуко́выя
Р. спарты́ўна-навуко́вага спарты́ўна-навуко́вай
спарты́ўна-навуко́вае
спарты́ўна-навуко́вага спарты́ўна-навуко́вых
Д. спарты́ўна-навуко́ваму спарты́ўна-навуко́вай спарты́ўна-навуко́ваму спарты́ўна-навуко́вым
В. спарты́ўна-навуко́вы (неадуш.)
спарты́ўна-навуко́вага (адуш.)
спарты́ўна-навуко́вую спарты́ўна-навуко́вае спарты́ўна-навуко́выя (неадуш.)
спарты́ўна-навуко́вых (адуш.)
Т. спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вай
спарты́ўна-навуко́ваю
спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вымі
М. спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вай спарты́ўна-навуко́вым спарты́ўна-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыродазна́ўча-навуко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыродазна́ўча-навуко́вы прыродазна́ўча-навуко́вая прыродазна́ўча-навуко́вае прыродазна́ўча-навуко́выя
Р. прыродазна́ўча-навуко́вага прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́вае
прыродазна́ўча-навуко́вага прыродазна́ўча-навуко́вых
Д. прыродазна́ўча-навуко́ваму прыродазна́ўча-навуко́вай прыродазна́ўча-навуко́ваму прыродазна́ўча-навуко́вым
В. прыродазна́ўча-навуко́вы (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вага (адуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вую прыродазна́ўча-навуко́вае прыродазна́ўча-навуко́выя (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вых (адуш.)
Т. прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́ваю
прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вымі
М. прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вай прыродазна́ўча-навуко́вым прыродазна́ўча-навуко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)