самаразгружа́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для механічнай разгрузкі на транспартных сродках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіламе́р, ‑а. м.

Прылада для вымярэння велічыні механічнай сілы; дынамометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэваапрацо́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто апрацоўвае дрэва, спецыяліст па механічнай апрацоўцы дрэва (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзу́часць, ‑і, ж.

Спец. Павольная дэфармацыя металаў, бетону і пад. матэрыялаў пад уздзеяннем пастаяннай працяглай механічнай нагрузкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебапраду́кты, ‑аў; адз. хлебапрадукт, ‑у, М ‑кце, м.

Прадукты малацьбы, абмолу і іншай механічнай апрацоўкі збожжа — зерне, мука, крупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абразі́вы, ‑аў (адз. абразіў, ‑ва), мн.

Дробназярністыя ці парашкападобныя рэчывы вялікай цвёрдасці, якія выкарыстоўваюцца пры механічнай апрацоўцы металаў, шкла і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

класіфіка́тар, ‑а, м.

1. Спецыяліст у галіне класіфікацыі. Класіфікатар мінералаў.

2. Апарат для механічнай класіфікацыі здробненай руды, вугалю і інш. зернепадобных мінералаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрапрыво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Устройства для прывядзення ў рух механізма або машыны, у якім крыніцай механічнай энергіі з’яўляецца электрычны рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрго́метр, ‑а, м.

Спец. Прыбор для выканання дазіраванай механічнай работы пры даследаванні працаздольнасці і функцыянальных змен, якія адбываюцца ў арганізме ў працэсе працы.

[Ад грэч. érgon — праца, работа і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́льня, ‑і, ж.

Спецыяльнае памяшканне для механічнай распілоўкі лесу. Дзесьці тут, у балотах, на лясістым грудзе стаяла дробная пільня, саматужная і вельмі няспраўная. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)