лі́сель, ‑я, м.

У марской справе — парус, які паднімаецца пры слабым ветры ў дапамогу асноўным прамым парусам для павелічэння іх плошчы.

[Гал. lijzeil.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэльфіна́рый, ‑я, м.

Вялікі акварыум, звычайна з марской вадой, які прызначаны для ўтрымання дэльфінаў з мэтай іх вывучэння, дрэсіроўкі і паказу наведвальнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́лечнік, ‑у, м.

Горная парода, якая складаецца з рачной або марской галькі. Дно возера цвёрдае, укладзенае пераважна пяском, гравіем і галечнікам. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Наносіць слой цынку на паверхню металічнага вырабу для аховы яго ад атмасфернай, грунтавой ці марской карозіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купа́нне ср., в разн. знач. купа́ние;

к. дзяце́й — купа́ние дете́й;

к. ў марско́й вадзе́ — купа́ние в морско́й воде́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпы́рхвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Аддзімаючыся носам, ротам, адганяць ваду. [Чалавек] капаецца, нібы цюлень, у марской пене, спакойна, нават абыякава адпырхваецца ад салёнай вады. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вал¹, -а, мн. валы́, -о́ў, м.

1. Доўгі высокі земляны насып.

Крапасны в.

2. Высокая хваля.

Дзявяты в. (самая моцная і небяспечная хваля ў час марской буры, паводле старадаўніх уяўленняў — пагібельная для мараплаўцаў). Агнявы в. (перан.: пра вельмі моцны артылерыйскі абстрэл пазіцый, які паслядоўна перамяшчаецца).

|| прым. ва́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́бельтаў, ‑тава, м.

1. Мера даўжыні, роўная 0,1 марской мілі, г. зн. 185,2 м. Адплысці на 3 кабельтавы ад берага.

2. Марскі пяньковы канат таўшчынёй ад 150 да 300 мм.

[Гал. kabeltouw.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінь ​1, ‑я, м.

Прэснаводная рыба сямейства карпавых. У маленькіх начоўках ляжалі два ладныя язі і залацісты, тоўсты лінь. Ваданосаў.

лінь ​2, ‑я, м.

У марской справе — вельмі моцны тонкі канат.

[Гал. lijn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хваляме́р, ‑а, м.

1. У радыётэхніцы — прыбор для вымярэння даўжыні электрамагнітных хваль.

2. У марской справе — прыбор для вызначэння вышыні, даўжыні і перыяду марскіх хваль, а таксама хуткасці і кірунку іх распаўсюджання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)