літара́ль, ‑і, ж.

Спец. Прыбярэжная паласа марскога дна, якая агаляецца ў час адліву.

[Лац. litoralis — берагавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўночнамо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паўночных марскіх шляхоў і паўночнага марскога флоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род марскога рака з дзесяццю нагамі.

2. Мяса гэтай жывёліны.

3. Эмблема на форменнай фуражцы маракоў (разм.).

|| прым. кра́бавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэйд¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Водная прастора (каля марскога берага), зручная для стаянкі суднаў.

Стаяць на рэйдзе.

Знешні р. (на падыходах да порта). Унутраны р. (унутры порта).

|| прым. рэ́йдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камендо́р, ‑а, м.

Матрос-спецыяліст, які абслугоўвае артылерыйскія ўстаноўкі на караблях і ў часцях Ваенна-Марскога Флоту; марскі артылерыст.

[Англ. commander.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарда́ж, ‑у, м.

Старадаўні спосаб марскога бою — счэпліванне свайго судна з варожым для рукапашнай схваткі.

•••

Браць (узяць) на абардаж гл. браць.

[Фр. abordage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гардэмары́н, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — званне выхаванца старэйшага класа марскога кадэцкага корпуса, а таксама чын (ніжэйшы за мічмана) у флоце.

[Фр. garde-marine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікая сетка для лоўлі рыбы з суднаў.

2. Гідраграфічная прылада для даследавання паверхні марскога дна, яго флоры і фаўны.

3. Прыстасаванне для выяўлення і абясшкоджання мін.

|| прым. тра́лавы, -ая, -ае.

Тралавая лоўля рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́цэ-адміра́л, ‑а, м.

Воінскае званне вышэйшага каманднага саставу ваенна-марскога флоту, сярэдняе паміж контр-адміралам і адміралам. // Асоба, якая мае такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Масіўны, вельмі вялікі (звычайна пра збудаванні). Цыклапічная калона. □ Рэшткі горада на .. берагах — гэта рэшткі марскога порта. Сярод іх — руіны цыклапічных пабудоў. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)