мікратэлеві́зар, ‑а, м.

Тэлевізар вельмі малых памераў, які працуе на паўправадніках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікравага́, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

Вага для ўзважвання вельмі малых цяжараў.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і вага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікразо́нд, ‑а, М ‑дзе, м.

Зонд (прыбор для даследавання свідравін) малых памераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонказярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з дробных, малых часцінак, зярнят. Тонказярністы мармур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мале́нства ср. малоле́тство, младе́нчество; де́тство;

◊ з м. — с малоле́тства, сы́змала, с ма́лых лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адма́лку, прысл.

З малых год, з маленства; змалку. А якая ж навука патрэбна для тых, што да працы вялікай рыхтуюць малых, навучаюць у школе адмалку дзяцей? Дубоўка. Засталася там ніва, Што адмалку карміла, Засталася крыніца, Што вадою паіла. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэгра́л, ‑а, м.

Паняцце ў матэматыцы аб цэлай велічыні як суме сваіх бясконца малых частак.

[Ад лац. integer — цэлы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малы́, -а́я, -о́е.

1. Нязначны па велічыні, памерах; невялікі.

Малая зала.

2. Нязначны па колькасці, часе.

М. атрад.

Прайшоў яшчэ м. час.

3. Меншы, чым патрэбна.

Малыя боты.

4. Які не мае істотнага значэння; малаважны.

Малая справа, м. і клопат.

5. Які займае нязначнае службовае становішча.

6. Тое, што і малалетні.

Малыя дзеткі — малыя і бедкі (прыказка).

7. у знач. наз. малы́, -о́га, м., мала́я, -о́й, ж., мн. малы́я, -ы́х. Дзіця.

Падвезці малых у школу.

◊

Ад малога да вялікага — усе да аднаго, абсалютна ўсе.

Без малога (разм.) — амаль (не), чуць (не).

З малых гадоў — з дзяцінства.

Самае малое — найменш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

геліёметр, ‑а, м.

Прылада для вымярэння бачных дыяметраў нябесных свяціл, а таксама малых вуглоў паміж свяціламі.

[Ад грэч. hēlios — сонца і metréō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрарухаві́к, ‑а, м.

Машына малых памераў і магутнасці, якая пераўтварае якую‑н. энергію ў механічную. Рэактыўны мікрарухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)