удабнапітэ́к

‘вымерлая чалавекападобная малпа’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. удабнапітэ́к удабнапітэ́кі
Р. удабнапітэ́ка удабнапітэ́каў
Д. удабнапітэ́ку удабнапітэ́кам
В. удабнапітэ́ка удабнапітэ́каў
Т. удабнапітэ́кам удабнапітэ́камі
М. удабнапітэ́ку удабнапітэ́ках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раву́н

‘малпа’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раву́н равуны́
Р. равуна́ равуно́ў
Д. равуну́ равуна́м
В. равуна́ равуно́ў
Т. равуно́м равуна́мі
М. равуне́ равуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наса́ч

‘малпа’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наса́ч насачы́
Р. насача́ насачо́ў
Д. насачу́ насача́м
В. насача́ насачо́ў
Т. насачо́м насача́мі
М. насачы́ насача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марты́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Маленькая малпа з доўгімі заднімі нагамі, доўгім хвастом і вузканосай мордай.

|| прым. марты́шчын, -а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мандры́л, ‑а, м.

Вялікая малпа сямейства павіянаў.

[Ісп. mandril.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфі́нкс

‘міфалагічная істота; малпа; матыль’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сфі́нкс сфі́нксы
Р. сфі́нкса сфі́нксаў
Д. сфі́нксу сфі́нксам
В. сфі́нкса сфі́нксаў
Т. сфі́нксам сфі́нксамі
М. сфі́нксе сфі́нксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бабуі́н, ‑а, м.

Малпа роду павіянаў (водзіцца ў Афрыцы).

[Фр. babouin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шымпанзэ́, нескл., м.

Чалавекападобная малпа, якая жыве ў лясах трапічнай Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гары́ла, ‑ы, ж.

Самая буйная чалавекападобная малпа, якая водзіцца ў экватарыяльнай Афрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́ўпа ’малпа’ (паўд.-усх., КЭС). Да ма́лпа (гл.). Параўн. таксама Дзендзялеўскі (Укр.-зах.-слав., 89 і 170).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)