шасто́к, ‑тка, м.

Разм. Памянш. да шост. Певень, сеўшы на шастку, заспяваў: «Ку-ка-ра-ку!» Дубоўка. Убачыўшы на шастку сукенкі, Сцяпан адвярнуўся. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць лопаць. // Лопнуць некалькі разоў запар; пралопаць. Залопаў .. [певень] крыламі ды як закрычыць на ўвесь кірмаш: — Ку-карэ-ку! Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракукава́ць, ‑кукую, ‑кукуеш, ‑кукуе; зак.

1. Пракрычаць «ку-ку». Бор зусім прыціх, Змаўкаюць дробных птушак галасы, — Яна [зязюля] пракукавала тры разы. Куляшоў.

2. Кукаваць некаторы час. Пракукаваць увесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку-клукс-кла́н, ‑а, м.

Тайная тэрарыстычная расісцкая арганізацыя ў ЗША.

[Англ. Ku-Klux-Klan — відавочна, ад грэч. kýklos — кола, сход і англ. clan — род, група сваякоў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куклукскла́наўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куклукскла́наўскі куклукскла́наўская куклукскла́наўскае куклукскла́наўскія
Р. куклукскла́наўскага куклукскла́наўскай
куклукскла́наўскае		 куклукскла́наўскага куклукскла́наўскіх
Д. куклукскла́наўскаму куклукскла́наўскай куклукскла́наўскаму куклукскла́наўскім
В. куклукскла́наўскі (неадуш.)
куклукскла́наўскага (адуш.)		 куклукскла́наўскую куклукскла́наўскае куклукскла́наўскія (неадуш.)
куклукскла́наўскіх (адуш.)
Т. куклукскла́наўскім куклукскла́наўскай
куклукскла́наўскаю		 куклукскла́наўскім куклукскла́наўскімі
М. куклукскла́наўскім куклукскла́наўскай куклукскла́наўскім куклукскла́наўскіх

Іншыя варыянты: ку-клукс-кла́наўскі.

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

куклукскла́наўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ку-клукс-клана, куклукскланаўца. Куклукскланаўская ласка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куку́ межд. ку-ку́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гукаперайма́нне, ‑я, н.

Перадача голасам або тэхнічнымі сродкамі якога‑н. прыроднага або механічнага гучання, напрыклад: ку-ку, мяў-мяў. // Слова, утворанае шляхам пераймання прыроднага гучання абазначанага ім прадмета. Сустракаюцца словы, утвораныя спосабам гукапераймання (гукавая метафара), напрыклад: гудок, свісток, .. стукат, грукат, тупат, гром і да т. п. Юргелевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кукав́аць ’ствараць гукі, падобныя на «ку‑ку»’ (ТСБМ, Нас.). Гукапераймальнае. Параўн. укр. кукувати, рус. куковать, польск. kukować, в.-луж. kukować ’тс’. Балтыйскія паралелі (літ. kaũkti ’быць’) далёкія семантычна і марфалагічна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак.

1. Ствараць гукі, падобныя на «ку-ку» (пра зязюлю). У лесе было ціха. Кукавала зязюля. Мітусіліся на высокіх соснах вавёркі. Курто.

2. перан. Разм. Цярпець нягоду; гараваць. — Добра, што загадзя перасялілі нас у дамы, — часта гаварыла маці, — а то кукавалі б у палатцы. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)