шалёнасць, ‑і, ж.

Тое, што і шаленства (у 2 знач.). — Як? — ускінуўся Понтус, не стрымаўшы сябе і наліваючыся шалёнасцю. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнясла́віцца, ‑слаўлюся, ‑славішся, ‑славіцца; зак.

Набыць дрэнную славу, нядобрую рэпутацыю. [Дзімін:] — І не ўздумай сваіх новых тэорый прапаведаваць. Абняславішся як невук. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макінто́ш, ‑а, м.

Лёгкае летняе паліто, часцей прарызіненае. У адным і другім кірунку ў накінутых на плечы макінтошах прагульваліся людзі. Карпаў.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабрыдчэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў менш прыгожым. Слабасць заўсёды рабіла Максіма Сцяпанавіча чуллівым. Пабрыдчэлая і, вядома, няшчасная Лёдзя кранула яго. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зме́ншчык, ‑а, м.

Той, хто зменьвае каго‑н. на якой‑н. рабоце. Здаўшы плавільную печ зменшчыку, Міхал выйшаў за заводскую браму. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліло́вы, ‑ая, ‑ае.

Светла-фіялетавы; колеру бэзу ці фіялкі. Паказваецца цёмная ліловая хмара, абдымае далягляд і, глуха вуркочучы, .. цягнецца да сонца. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неабду́маны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, прыняты без абдумвання. Неабдуманы ўчынак. Неабдуманае рашэнне. □ Кашын ужо яўна выклікаў гаспадароў на неабдуманае слова, на скандал. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неацэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай важны. Неацэнны набытак. Неацэнная дапамога. □ Валі здавалася, што галоўнае цяпер — выратаваць маёмасць друкарні: неацэнны шрыфт, вярстаткі, валікі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палкавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да палка, належыць палку. Палкавы камандзір. Палкавы аркестр. □ Палкавы сцяг заўсёды ў палку павінен быць. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадвячэ́рні, ‑яя, ‑яе.

Які бывае перад вечарам, папярэднічае вечару. Перадвячэрні час. □ Дзённая гарачыня спала, і вуліца ахіналася перадвячэрнім халадком і цішынёю. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)