асабо́ва-кама́ндны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асабо́ва-кама́ндны асабо́ва-кама́ндная асабо́ва-кама́нднае асабо́ва-кама́ндныя
Р. асабо́ва-кама́нднага асабо́ва-кама́нднай
асабо́ва-кама́нднае
асабо́ва-кама́нднага асабо́ва-кама́ндных
Д. асабо́ва-кама́нднаму асабо́ва-кама́нднай асабо́ва-кама́нднаму асабо́ва-кама́ндным
В. асабо́ва-кама́ндны (неадуш.)
асабо́ва-кама́нднага (адуш.)
асабо́ва-кама́ндную асабо́ва-кама́нднае асабо́ва-кама́ндныя (неадуш.)
асабо́ва-кама́ндных (адуш.)
Т. асабо́ва-кама́ндным асабо́ва-кама́нднай
асабо́ва-кама́нднаю
асабо́ва-кама́ндным асабо́ва-кама́нднымі
М. асабо́ва-кама́ндным асабо́ва-кама́нднай асабо́ва-кама́ндным асабо́ва-кама́ндных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адміністрацы́йна-кама́ндны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адміністрацы́йна-кама́ндны адміністрацы́йна-кама́ндная адміністрацы́йна-кама́нднае адміністрацы́йна-кама́ндныя
Р. адміністрацы́йна-кама́нднага адміністрацы́йна-кама́нднай
адміністрацы́йна-кама́нднае
адміністрацы́йна-кама́нднага адміністрацы́йна-кама́ндных
Д. адміністрацы́йна-кама́нднаму адміністрацы́йна-кама́нднай адміністрацы́йна-кама́нднаму адміністрацы́йна-кама́ндным
В. адміністрацы́йна-кама́ндны (неадуш.)
адміністрацы́йна-кама́нднага (адуш.)
адміністрацы́йна-кама́ндную адміністрацы́йна-кама́нднае адміністрацы́йна-кама́ндныя (неадуш.)
адміністрацы́йна-кама́ндных (адуш.)
Т. адміністрацы́йна-кама́ндным адміністрацы́йна-кама́нднай
адміністрацы́йна-кама́нднаю
адміністрацы́йна-кама́ндным адміністрацы́йна-кама́нднымі
М. адміністрацы́йна-кама́ндным адміністрацы́йна-кама́нднай адміністрацы́йна-кама́ндным адміністрацы́йна-кама́ндных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́ні.

1. нескл., н. Спадніца, сукенка, паліто і пад. мінімальнай даўжыні.

Мода на м. прайшла.

Насіць м.

2. прым., нязм. Максімальна кароткі (пра спадніцу, сукенку, паліто) ці вельмі маленькі.

М.-паліто.

М.-аўтамабіль.

М.-радыёпрыёмнік.

Міні-футболкамандная гульня, падобная на футбол, але з меншай колькасцю ўдзельнікаў на невялікіх закрытых пляцоўках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футбо́л, ‑а, м.

Спартыўная камандная гульня, у якой кожная з каманд ударамі ног (ці галавы) імкнецца забіць мяч у вароты праціўніка. Яны бягуць з ракеткамі на карты, Гуляюць у футбол і пішуць вершы. Грахоўскі. Люблю я ў футболе юнацкую сілу, Дакладнасць удараў, атак прыгажосць. Панчанка.

[Англ. foot — нага і ball — мяч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)