абмо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абмок, ‑ла; зак.
Зрабіцца мокрым, змокнуць. Міця з Кардашом абмоклі, але дабеглі да будкі стрэлачніка, схаваліся пад ёй. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замакрэ́ць, ‑эе; зак.
Разм. Злёгку змокнуць, памакрэць. Шэрсць на тураўцовым сівым кані замакрэла, закучаравілася ад поту. Мележ. Замакрэлі ад поту Сцяпанавы лапаткі пад старэнькай залапленай гімнасцёркай. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. памок, ‑ла; зак.
1. Мокнуць некаторы час. Памокнуць гадзіну пад дажджом.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) Змокнуць — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́мокнуть сов., в разн. знач. вы́макнуць; (промокнуть — ещё) змо́кнуць;
вы́мокнуть до ни́тки вы́макнуць да ні́ткі; прамо́кнуць наскро́зь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. змяк, ‑ла; зак.
1. Стаць мяккім; размякнуць. Папера змякла. Хлеб змяк.
2. Разм. Зрабіцца вялым; расслабіцца, абмякнуць. Змякла, стамілася цела. Шынклер. Бацька азірнуўся і адразу змяк. — А, Косця? Ты калі прыехаў? — Нядаўна з поезда! Быў ужо і дома. Карпюк.
3. Абл. Змокнуць. Ішоў [дзядуля] ад станцыі да Брудзянішак пехатою і трапіў пад заліўны дождж, змяк наскрозь і празяб. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)