сло́ўца ср., разг. словцо́, слове́чко;

◊ закі́нуць с. — замо́лвить слове́чко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збэ́йсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Закінуць, згубіць, страціць. Збэйсаў недзе ножык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́віць ​1, ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., каго-што.

Аказаць уздзеянне замовай; зачараваць. — Гэта — грошы заклятыя, Іх замовіў чараўнік. Колас.

замо́віць ​2, ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., што.

Разм. У выразе: замовіць слова (слоўца) — тое, што і закінуць слова (гл. закінуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́гбі, нескл., н.

Спартыўная камандная гульня, якая заключаецца ў тым, што ігракі стараюцца закінуць вялікі авальны мяч у вароты саперніка або ўбегчы туды з мячом, а таксама адпаведны від спорту.

|| прым. рэгбі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гандбо́л, ‑а, м.

Камандная спартыўная гульня, у якой ігракі імкнуцца рукамі закінуць мяч у вароты праціўніка.

[Англ. hand — рука і ball — мяч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́дваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закі́даць.

закі́дваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Рыбалоўная снасць, якая складаецца з вудзільна і лескі з кручком. Сідар Бабок займаўся сваёй справай, ладзіў вуды, рагаткі, збіраючыся падацца на раку на рыбную лоўлю. Лынькоў.

•••

Закінуць вуду гл. закінуць.

Злавіць на вуду гл. злавіць.

Зматаць вуды гл. зматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таня́ ’месца, дзе можна закінуць невад; адна закідка невада’ (полац. З нар. сл.). Гл. то́ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зашпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Шпурляючы, закінуць каго‑, што‑н. куды‑н. Зашпурнуць мячык за паркан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́дванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закідваць ​1 — закі́даць.

закі́дванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закідваць ​2 — закінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)