пругло́, ‑а, н.
Абл. Калодзежны журавель. На двары высока падымаецца калодзежнае пругло. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
венцано́сны уст., выс. венцено́сный;
○ в. жураве́ль — зоол. венцено́сный жура́вль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жураўлепадо́бныя, ‑ых.
Атрад птушак з доўгімі нагамі, шыяй і дзюбай, да якога адносяцца журавель, драфа і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жо́раў, ‑рава, м.
Разм. Тое, што і журавель 1. У вырай сабраліся гусі, І жораў азваўся пад небам... Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разга́цісты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і разгаты. З-за высокай разгацістай елкі выглядае страха хлява і калодзежны журавель. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асве́р, ‑а, м.
Абл. Журавель калодзежа. Вот зробяць [людзі] азёры і рэкі, крыніцы і студні, а к студням — і зруб і асвер! Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вадаво́з, ‑а, м.
Той, хто возіць ваду. Нудна рыпеў калодзежны журавель на двары Канцавых. Гэта вадавозы не спяшаючыся напаўнялі пузатыя бочкі. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адрыпе́ць, ‑піць; зак.
Перастаць рыпець. Адрыпеў журавель над калодзежам. Колькі вёдзер ты нацягаў, Поячы жнівень, Глякі халодзячы, Колькі смагі здымаў, Стомы змываў!.. Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Васіле́ц ’журавель звычайны’ (КЭС). Параўн. таксама веселе́ц, вэсэ́лык ’журавель шэры, Grus grus L.’ (КЭС). Укр. весе́лик ’назва жураўля, якую трэба ўжываць, калі яны прылятаюць вясной, замест жураве́ль, іначай будзеш жури́тися ўвесь год’ (Грынч.). Такім чынам, васіле́ц < веселе́ц; усё да вясёлы (слав. *veselъ). Назва табуістычная па паходжанню.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)