шыньён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Жаночая прычоска з накладнымі кудзерамі з натуральных або штучных валасоў, а таксама самі такія валасы.

|| прым. шыньёнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́льма, ‑ы, ж.

Уст. Жаночая доўгая накідка без рукавоў.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

же́нский жано́чы;

же́нская ри́фма лит. жано́чая ры́фма;

же́нский род грам. жано́чы род.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камізэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Кароткая мужчынская і жаночая адзежына без рукавоў і каўняра, якую надзяваюць на сарочку або блузку.

|| прым. камізэ́лечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сак¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Жаночая верхняя вопратка тыпу кароткага прасторнага паліто.

|| памянш. сачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.; прым. сачко́вы, -ая, -ае.

|| прым. са́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капта́н і кафта́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Даўнейшая двухбортная мужчынская і жаночая верхняя адзежына з доўгімі поламі і падоўжанымі рукавамі.

|| прым. капта́нны, -ая, -ае і кафта́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мітэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жаночая пальчатка без пальцаў.

[Фр. mitaine — пальчатка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туні́ка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Старажытнарымскае адзенне накшталт кашулі, якое насілі пад тогай.

2. Жаночая кашуля прамога пакрою без каўняра з адным або двума бакавымі разрэзамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фігаро́, нескл., н.

Кароткая вольнага крою жаночая кофтачка, якую адзяваюць на сукенку або блузку.

[Ад уласнага імя героя камедыі Бамаршэ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яе́чнік, ‑а, м.

Парная жаночая палавая залоза, у якой утвараюцца і спеюць палавыя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)