Verbum

неўро́з, -у, м.

Захворванне, выкліканае расстройствам дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

Н. сэрца.

|| прым. неўраты́чны, -ая, -ае.

геро́іка, -і, ДМ -ро́іцы, ж.

Гераічны змест, гераічны бок чыёй-н. дзейнасці.

Г. нашых дзён.

ажы́ўлены, -ая, -ае.

Поўны жыцця, руху, узбуджэння, дзейнасці.

Ажыўленая гутарка.

А. гандаль.

|| наз. ажы́ўленасць, -і, ж.

безадры́ўны, -ая, -ае.

Які адбываецца без адрыву ад асноўнай дзейнасці.

Безадрыўная вучоба.

|| наз. безадры́ўнасць, -і, ж.

псіхапа́тыя, -і, ж. (спец.).

Паталагічны стан псіхічнай дзейнасці чалавека, звычайна спадчыннага паходжання.

|| прым. псіхапаты́чны, -ая, -ае.

контррэвалю́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Барацьба праціўнікаў рэвалюцыі супраць дзейнасці рэвалюцыйных улад.

|| прым. контррэвалюцы́йны, -ая, -ае.

заці́шны, -ая, -ае.

1. Бязветраны, ціхі.

З. бок.

2. перан. Без значных падзей, ажыўленай дзейнасці.

Зацішныя дні.

псіхапатало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае агульныя заканамернасці праяўлення расстройстваў псіхічнай дзейнасці.

|| прым. псіхапаталагі́чны, -ая, -ае.

парты́йнасць, -і, ж.

1. Прыналежнасць да партыі (у 1 знач.).

2. Накіраванасць у рабоце, дзейнасці, прасякнутая пэўнай ідэалогіяй.

грама́дства, -а, н.

Сукупнасць людзей, аб’яднаных гістарычна абумоўленымі сацыяльнымі формамі сумеснага жыцця і дзейнасці.

Феадальнае г.

Сучаснае г.