Вы́псець ’даходзіць да дзяцінства ў старасці’. Запазычанне з польск. wypsieć ’змарнець, сапсаваць і г. д.’, якое ад pies (Брукнер, 445).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
звяглі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які надакучае сваім прыставаннем з просьбамі, напамінамі, патрабаваннямі. Да слыху Вікі пачалі даходзіць.. словы звяглівага інтэнданта. Вітка.
2. Брахлівы (пра сабаку).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
доходи́ть несов., в разн. знач. дахо́дзіць; см. дойти́;
◊
ру́ки не дохо́дят ру́кі не дахо́дзяць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Ісці, рухацца (разм.).
С. упэўненым крокам.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прасцірацца, даходзіць да якой-н. мяжы, узроўню і пад.
Раўніна сягае аж да ракі.
Мае думкі далёка сягаюць (перан.).
|| зак. сягну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, сегняце́, -ну́ць; -ні́?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дои́скиваться несов. шука́ць, дашу́квацца; (находить) знахо́дзіць; (дознаваться) дахо́дзіць, дазнава́цца, даве́двацца; (допытываться) дапы́твацца;
ищу́ и не дои́скиваюсь шука́ю і не дашу́кваюся;
дои́скиваться и́стины, пра́вды дахо́дзіць да і́сціны, да пра́ўды; шука́ць і́сціну, пра́ўду.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паталагі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паталогіі. Паталагічная анатомія. Паталагічныя роды.
2. перан. Кніжн. Хваравіта-ненармальны. У жонкі Яраша рэўнасць набывае амаль што паталагічны характар, даходзіць да хваравітасці. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
датыка́цца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да даткнуцца.
2. Даходзіць да чаго‑н., размяшчацца ўшчыльную з чым‑н. Рама датыкаецца да вушака.
датыка́цца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да датыкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канфліктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
Разм. Уступаць у канфлікт з кім‑н., даходзіць да канфлікту. Рашчэня паставіў сабе за мэту быць настойлівым, цвёрдым.., але канфліктаваць з Касцянком не ўваходзіла ў яго планы. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звярэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.
Станавіцца зверам (у 2 знач.); даходзіць да шаленства. Чым бліжэй падступаў фронт, тым больш звярэлі акупанты. Мележ. Войт з кожным ударам пугі ўсё болей звярэў, ахрып ад дзікай лаянкі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шуршэ́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шуршэць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пачалося шуршэнне паперы, стук лічыльнікаў, гутарка. Пестрак. Адно вядомае слова, як дотык цёплай рукі, даходзіць да мяне з гэтага незразумелага шуршэння. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)