Verbum

кіёк, кійка, м.

Невялікі кій; тое, што і кій. Разважліва гаварыў дзед Мікалай, абапёршыся на адпаліраваны да глянцу кіёк. Даніленка.

пту́шніца, ‑ы, ж.

Работніца, якая даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.). [Старшыня] глядзела, як птушніцы кормяць малюсенькіх куранят. Даніленка.

ссуту́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зрабіць сутулым; згорбіць. [Ларыса], ссутуліўшы плечы, не бачачы нічога перад сабой, кінулася на вуліцу. Даніленка.

шчуплава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Мізэрны на выгляд, слабы, несамавіты. [Васіль] павярнуўся да бацькі — такі ж маленькі, шчуплаваты, як натапыраны верабей. Даніленка.

нагаво́ршчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да нагаворшчык. [Мікола]: — А ты не шушукала? Не нагаворшчыца? Не пабяжыш дзядзьку Максіму на мяне скардзіцца? Даніленка.

растрапа́цца, ‑траплюся, ‑трэплешся, ‑трэплецца; зак.

Раскалмаціцца, раскідацца ў беспарадку. Валасы растрапаліся на ветрыку, але дзяўчына не звяртала на іх увагі. Даніленка.

сцяжо́к, ‑жка, м.

Тое, што і флажок. У дзяжурным памяшканні Таня яшчэ раз агледзела ліхтарык, падрыхтавала зусім новенькія жоўтыя сцяжкі. Даніленка.

універма́г, ‑а, м.

Універсальны магазін. Дзіцячы універмаг. □ Маці пляскае рукамі і тут жа, ва універмагу, пачынае выбіраць хлопчыку іншы абутак. Даніленка.

папі́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пішчаць паціху, час ад часу. Птушаня разяўляла рот і жаласна папісквала. Якімовіч. За перагародкаю папісквала рацыя. Даніленка.

ве́йкі, веек; адз. вейка, ‑а, н.

Валаскі на краю павек. Густыя вейкі прыкрылі карыя з непатушаным у глыбіні мяккім святлом вочы. Даніленка.