Verbum

уцё́мную, прысл.

У картачнай гульні: не паглядзеўшы сваіх карт.

Гуляць у.

Дзейнічаць у. (перан.: наўдачу, наўгад).

алімпі́йскі, -ая, -ае; гл. алімп, алімпіяда.

○

Алімпійскія гульні — усенародныя гульні ў Старажытнай Грэцыі ў гонар бога Зеўса, якія наладжваліся адзін раз у 4 гады паблізу Алімпіі, а таксама сучасныя міжнародныя спаборніцтвы па ўсіх асноўных відах спорту.

◊

Алімпійскі спакой — велічны, непарушны, поўны спакой.

фант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. толькі мн. Гульня, удзельнікі якой у якасці штрафу выконваюць якія-н. жартоўныя даручэнні.

Гуляць у фанты.

2. Рэч, якая аддаецца ўдзельнікам гэтай гульні для жараб’ёўкі.

3. Заданне, якое даецца ўдзельніку гульні ў якасці штрафу.

ро́бер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых складаных картачных гульнях: закончанае кола гульні.

Р. у вісце.

банк², -а, м.

1. У картачнай гульні: грошы, якія пастаўлены на кон.

Сарваць б.

2. Азартная картачная гульня.

бі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

У картачнай гульні: карты, узятыя большай або казырнай картай.

ферзь, ферзя́, мн. ферзі́, -ёў, м.

Самая моцная фігура ў шахматнай гульні.

|| прым. фе́рзевы, -ая, -ае.

Ф. гамбіт.

поп², папа́, м.

У гульні ў гарадкі: вертыкальна пастаўлены гарадок.

◊

На папа (разм.) — вертыкальна.

Паставіць бочку на папа.