го́рка 1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
1. Памянш. да гара (у 1, 2 знач.); невялікая гара. Катацца з горкі. Горка папер.
2. Прыстасаванне для сарціроўкі вагонаў на станцыях, якое дазваляе выкарыстоўваць сілу цяжару вагонаў для перамяшчэння іх па схіле чыгуначнага пуці. Сартавальная горка. Механізаваная горка.
го́рка 2,
1. Прысл. да горкі.
2. безас. у знач. вык. Пра адчуванне гаркоты, горкага смаку. Ад зёлак у роце горка.
3. безас. у знач. вык., каму. Пра пачуццё горычы, прыгнечаны настрой, у якім знаходзіцца хто‑н. Некалькі разоў прачытала Аленка гэты ліст. У некаторых момантах чытання ёй то было прыемна, то горка і крыўдна. Колас.
4. у знач. выкл. го́рка! Разм. Вокліч, якім за вясельным сталом просяць маладых пацалавацца. У прасторнай, ярка асветленай зале палаца гучаць вясельныя песні і чуецца традыцыйнае «горка!». Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
груд, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Невялікі ўзгорак, горка.
На грудах рос верас.
2. Сухая сенажаць, сухадол.
|| памянш. грудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ледзяны́, -а́я, -о́е.
1. гл. лёд.
2. Пакрыты лёдам.
Ледзяная горка.
3. Вельмі халодны.
Ледзяная вада.
4. перан. Адубелы ад холаду.
Ледзяныя пальцы.
5. перан. Пагардліва халодны.
Л. позірк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сартава́льны сортиро́вочный, сортирова́льный;
~ная машы́на — сортиро́вочная (сортирова́льная) маши́на;
○ ~ная го́рка — ж.-д. сортиро́вочная го́рка;
~ная ста́нцыя — ж.-д. сортиро́вочная ста́нция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сто́сік м., уменьш. сто́пка ж.; го́рка ж.; ки́пка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́рка I сущ., ж.
1. (уменьш. к гара́) го́рка;
2. (этажерка) го́рка;
3. ж.-д. го́рка
го́рка II нареч.
1. го́рько;
2. го́рько, го́рестно;
1, 2 см. го́ркі;
3. в знач. безл. сказ. го́рько;
у ро́це г. — во рту го́рько;
мне было́ г. і кры́ўдна — мне бы́ло го́рько и оби́дно;
4. в знач. межд., разг. го́рько!;
г.! — крыча́лі малады́м — го́рько! — крича́ли молоды́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стос м.
1. шта́бель;
2. стопа́ ж.; го́рка ж.; (пачка связанных предметов — ещё) ки́па ж.;
с. кніг — стопа́ (ки́па) книг;
с. бліно́ў — го́рка блино́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кро́ўна ’цяжка, горка, бядотна’ (ТС). Да кроў (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сільві́н, ‑у, м.
Празрысты мінерал, падобны да каменнай солі, горка-салёны на смак; хлорысты калій.
[Фр. sylvine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рэ́ўна ’горка; слёзна’ (Сб. 1866, 191). Укр. ревно ’горка, жаласна’, польск. rzewnie ’тс’, чэш. ryvný, řevný ’тс’. Прасл. *revьnъ/*rьvьnъ < *ruti, *revǫ ’раўці, рыкаць’; магчымае развіццё семантыкі ’той, хто раве’ > ’той, хто выказвае эмоцыі’ > ’зайздросны; жаласны’ (Борысь, 534). Гл. яшчэ раўці, раўнівы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)