Verbum

двухсотго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін у дзвесце гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася дзвесце гадоў назад.

Д. заснавання горада.

|| прым. двухсотгадо́вы, -ая, -ае.

пражыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. пражы́ць.

2. Жыць, мець месца жыхарства дзе-н. (афіц.).

П. на ўскраіне горада.

|| наз. пражыва́нне, -я, н.

по́дступ, -у, м.

1. гл. падступіць.

2. звычайна мн. -ы, -аў. Месца, шлях для падыходу, прыбліжэння да чаго-н.

Баі ішлі на подступах да горада.

чатырохсотго́ддзе, -я, н.

1. Прамежак часу ў 400 гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая адбылася 400 гадоў таму назад.

Ч. горада.

|| прым. чатырохсотгадо́вы, -ая, -ае.

дае́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́хаў, -е́хала; -е́дзь; зак.

Едучы, дабрацца да якога-н. месца; прыехаць.

Да горада можна д. на машыне.

|| незак. даязджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

гарадкі́, -о́ў.

Гульня, у якой невялікія драўляныя качулкі выбіваюць бітой з начэрчанага на зямлі квадрата — горада (у 3 знач.).

Згуляць у г.

|| прым. гарадо́шны, -ая, -ае.

абзеляні́ць, -зеляню́, -зяле́ніш, -зяле́ніць; -зяле́нены; зак., што.

Пасадзіць дрэвы, кусты там, дзе няма расліннасці.

А. вуліцы горада.

|| незак. абзеляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абзеляне́нне, -я, н.

гараджа́нін, -а, мн. -джа́не і (з ліч. 2, 3, 4) -джа́ніны, -джа́н, м.

Жыхар горада (у 1 знач.).

|| ж. гараджа́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

кварта́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Частка горада, абмежаваная некалькімі перакрыжаванымі вуліцамі.

Новы к.

2. Чацвёртая частка года (3 месяцы).

|| прым. кварта́льны, -ая, -ае.

Квартальная справаздача.

пасёлак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Невялікі населены пункт, размешчаны звычайна недалёка ад горада ці асноўнага пасялення.

Рыбацкі п.

Дачны п.

|| прым. пасялко́вы, -ая, -ае.

П.

Савет.