папі́скванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. папіскваць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Да слыху далятаў стук дзятла, чоканне дразда, папіскванне зяблікаў. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадзіра́віць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; зак., што.

Зрабіць дзірку ў чым‑н. Толькі цяпер сцяміў Вадзік: кручок зачапіўся за лодку і прадзіравіў яе. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфары́чны, ‑ая, ‑ае.

Які свеціцца бледным святлом, як фосфар. Унізе ўспухалі і біліся хвалі, ззаду карабля свяцілася фасфарычным бляскам шырокая акіянская дарога. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарні́ліца, ‑ы, ж.

Невялікая спецыяльная пасудзіна, куды наліваюць чарніла і мачаюць пяро, калі пішуць. У чарніліцы, пакінутая, відаць, у спешцы, стаяла тырчком ручка. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́чны, ‑ая, ‑ае.

Даступны зроку. Высока-высока над.. [Максімкам], ледзь бачныя, кружыліся буслы. Гамолка. Над комінам хаты паказаўся пакуль што не бачны нікому лёгкі дымок. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міралю́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць міралюбнага, імкненне захаваць мір, мірныя адносіны. Антося здзівіла незвычайная міралюбнасць суседа. Гамолка. — Чаго мне крыўдзіцца? — з прытворнай міралюбнасцю адказала Комлічыха. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несхава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які праяўляецца зусім адкрыта; нястоены. — Схітрыў? Так? — ціха, з несхазанай нянавісцю спытаў Віктар. Гамолка. Следчы з несхаванай цікавасцю разглядаў зухаватага лётчыка. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахі́ствацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу, злёгку хістацца. Марат запіваў сыр малаком і пахістваўся, седзячы на кукішках. Васілевіч. Сцябліны чароту злёгку пахістваюцца. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Рабіць мантаж, зборку чаго‑н. Манціраваць кран. Манціраваць вежу. Манціраваць фільм. □ Група рабочых манціравала абсталяванне, аб нечым узрушана размаўляючы. Гамолка.

[Ням. montieren, фр. monter — збіраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; заг. адшрубуй; зак., што.

Адняць, зняць, верцячы, круцячы па вінтавой нарэзцы; адкруціць. Вадзік адшрубаваў ніпель камеры, і хлопцы па чарзе пачалі дзьмуць. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)