павыкла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкласці, вылажыць усё, многае. Павыкладваць пакункі з сумкі. Павыкладваць сцены керамічнай пліткай. Павыкладваць аргументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изложи́ть сов. вы́класці; (выразить) вы́казаць; (рассказать) расказа́ць; (объяснить) вы́тлумачыць; см. излага́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́лажыць (БРС), ’кастрыраваць’ (Шат., Шатал.). Гл. лажыцца, легчы. У апошнім значэнні параўн. ням. legen (einen Hengst legen lassen ’кастрыраваць жарабца’). Але гэта значэнне магло з’явіцца і як вынік суаднесенасці дзеясловаў вылажыць і выкласці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́кладзены

1. вы́ложенный;

2. вы́ложенный, уло́женный;

3. возведённый, вы́веденный;

4. перен. изло́женный;

1-4 см. вы́класці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Тое, што і выкласці. [Мужчыны] вылажылі з лодкі на мост і занеслі на бераг усю сваю гаспадарку. Брыль. Даніла вылажыў свой план. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аркестрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Выкласці (выкладаць) аркестравы музычны твор у выглядзе партытуры.

2. Перакласці (перакладаць) для аркестра які‑н. музычны твор. Аркестраваць фартэпіянную п’есу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испове́даться сов.

1. паспавяда́цца, вы́спаведацца; пака́яцца;

2. (признаться) прызна́цца (у чым); расказа́ць (аб чым); вы́класці (што); пака́яцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкла́дваць несов.

1. выкла́дывать;

2. (покрывать поверхность чем-л.) выкла́дывать, укла́дывать;

3. возводи́ть, выводи́ть;

4. перен. излага́ть;

1-4 см. вы́класці, вы́лажыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́клад, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выкладаць (у 3 знач.), выкласці (у 4 знач.).

2. Пераказ чаго‑н. сваімі словамі. Інфармацыя, падпісаная Т. Апаценкам, была па сутнасці разгорнутым выкладам зместу «Кароткага нарыса гісторыі беларускага мастацтва» — лекцыі Шчакаціхіна, прынятай слухачамі са шчырым захапленнем і ўдзячнасцю. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -каза́ў, -за́ла; -кажы́; -ка́заны; зак., што.

1. Расказаць, выкласці сваімі словамі што-н.

П. змест паэмы.

2. і з дадан. сказам. Паведаміць пра што-н. вусна; перадаць на словах чыю-н. просьбу, даручэнне і пад.

П. дома ўбачанае ў горадзе.

Перакажыце маім, што прыеду ў выхадны.

3. Расказаць падрабязна, паслядоўна пра ўсё, многае.

П. усе навіны.

|| незак. перака́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перака́з, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)