ску́дный бе́дны, мізэ́рны, заняпа́лы, убо́гі; (недостаточный) скупы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бле́дны, -ая, -ае.

1. Без натуральнага румянцу, бяскроўны.

Б. твар.

2. Афарбаваны ў няяркі колер.

Бледныя фарбы.

3. перан. Невыразны, бедны.

Бледная мова.

|| наз. бле́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лексіко́н, -а і -у, м.

1. -а. Тое, што і слоўнік (у 1 знач.; уст.).

Нямецкі л.

2. -у. Запас слоў і выразаў; лексіка (кніжн.).

У яго бедны л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безде́нежный

1. фин. безграшо́вы;

2. разг. бе́дны на гро́шы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беззмясто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Бедны думкамі, нецікавы. Беззмястоўны твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убо́гі, -ая, -ае.

1. Надта бедны, жабрацкі.

Убогая хаціна.

Убогая душа (перан.).

2. Які мае калецтва, фізічны недахоп (разм.).

Пышная душа ва ўбогім целе (прыказка). Падышла ўбогая (наз.).

|| наз. убо́гасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незамо́жны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Матэрыяльна не забяспечаны, бедны. Незаможны селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полуни́щий

1. прил. паўжабра́цкі, бе́дны;

2. сущ. паўжабра́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малазмясто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае багатага зместу; павярхоўны, бедны. Малазмястоўны даклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малале́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае недастатковую колькасць лясоў; бедны лесам. Малалесная вобласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)