нефарма́льны, -ая, -ае.
У выразе: нефармальныя аб’яднанні — групы аднадумцаў, якія не з’яўляюцца афіцыйнай юрыдычнай адзінкай, не маюць свайго рахунку ў
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нефарма́льны, -ая, -ае.
У выразе: нефармальныя аб’яднанні — групы аднадумцаў, якія не з’яўляюцца афіцыйнай юрыдычнай адзінкай, не маюць свайго рахунку ў
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раху́нак, -нку і -нка,
1. -нка. Дакумент з указаннем належнай сумы грошай за адпушчаны тавар ці выкананую работу.
2. -нку. Дакументальна аформленае права асобы або ўстановы, арганізацыі праводзіць праз банк розныя грашовыя аперацыі; дакумент, які дае такое права і адлюстроўвае стан фінансавых разлікаў, наяўнасць грашовых укладаў.
3. -нку. Падлік даходаў і расходаў.
4. -нку,
Асабовы рахунак — рахунак у
Бягучы рахунак — рахунак укладчыка ў
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апера́цыя², -і,
1. Каардынаваныя ваенныя дзеянні, аб’яднаныя адзінай мэтай.
2. Асобнае дзеянне ў шэрагу іншых падобных (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асігно́ўка, ‑і,
Дакумент, адрасаваны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жабуры́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зберажэ́нне, ‑я,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асабо́вы, -ая, -ае.
1.
2. Які мае адносіны да пэўнай асобы, пэўных асоб.
Асабовы рахунак — рахунак у
Асабовая справа — папка з дакументамі якой
Асабовы склад (састаў) — рабочыя, служачыя якой
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спаласну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце;
Злёгку абмыць; апаласнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працадзе́нь, ‑дня,
Адзінка ўліку працы ў калгасах, якая вызначала долю калгасніка ў даходах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працэ́нт, -а,
1. Сотая доля ліку, які прымаецца за цэлае (абазначаецца знакам %).
2. Колькасць, якая вымяраецца ў сотых долях чаго
3. Даход, які атрымліваецца на кожныя 100 грашовых адзінак, што знаходзяцца ў
4. Узнагарода, якая вылічваецца ў залежнасці ад даходу.
На (усе) сто працэнтаў (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)