Verbum

ні́цам, прысл.

Разм. Тое, што і ніцма. Ледзь устаў [Янук], Пралежаў ніцам да зарніц, Ледзь падпоўз ён да крыніцы Кроў абмыць. А. Александровіч.

пагалёкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Галёкаць некаторы час. Мы пагалёкалі ў лесе, а потым зноў выйшлі на бераг ракі. С. Александровіч.

прыхво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыхварэць.

2. Час ад часу хварэць, недамагаць. У апошні час .. [бацька] пачаў прыхворваць. С. Александровіч.

парасклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Раскласці, разлажыць усё, многае. У густым вішняку паставілі стол, пан Уладзіслаў параскладаў свае паперы. С. Александровіч.

ко́рба, ‑ы, ж.

Ручка, якой прыводзяць у рух што‑н. Сівенькі дзядок-лірнік пасоўваўся ўбок і, круцячы корбу, пачынаў напяваць. С. Александровіч.

[Ням. Kurbe.]

мато́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Маторная лодка. На воднай роўнядзі сям-там цямнеюць рыбацкія маторкі. С. Александровіч.

грыбасе́й, ‑ю, м.

Разм. Пра цёплы дробны дождж, які спрыяе росту грыбоў. За акном церусіў дождж, ціхі і цёплы грыбасей. С. Александровіч.

няўло́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе‑н. Царскія памагатыя збіліся з ног, шукаючы патайную друкарню, няўлоўнага і загадкавага Яську — гаспадара з-пад Вільні. С. Александровіч.

2. Ледзь прыкметны; няясны. Няўлоўны рух. □ [Ермакоў] пачуў няясны, няўлоўны тонкі гул, які то ўзнікаў, то прападаў. Мележ. Цеплыня, але нейкі няўлоўны подых восені чуецца навокал. С. Александровіч.

пакаўны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і пакоўны. Недалёка ад Барак у чыстым полі адзінока стаялі пакаўное панскае гумно і старая хата. С. Александровіч.

пагро́мшчык, ‑а, м.

Удзельнік або арганізатар пагрому. Фашысцкія пагромшчыкі. □ Я помню тыя дні, што папялішчам сталі: Пагромшчыкі-жаўнеры ў Мінску панавалі. А. Александровіч.