ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазалаце́ць, ‑лацее; зак.

Набыць залацістае адценне, колер. Колас даспеў, пазалацеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Лёгкае адценне жоўтага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружаві́зна, ‑ы, ж.

Ружовы колер, ружовае адценне чаго‑н. Ружавізна твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыжына́, ‑ы, ж.

Разм. Рыжы колер; адценне рыжага колеру. Рыжына ў валасах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шокола́дный в разн. знач. шакала́дны;

шокола́дная фа́брика шакала́дная фа́брыка;

шокола́дный отте́нок шакала́днае адце́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Надаць (надаваць) гуку насавое адценне.

[Ад лац. nasalis — насавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барво́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць барвовага; барвовае адценне. Крамлёўскіх зор агністая барвовасць Усю зямную абдымае шыр. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіню́шны, ‑ая, ‑ае.

Сіняваты, сіні ў выніку расстройства кровазвароту (пра скуру, губы). Сінюшнае адценне скуры твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

Спец.

1. Набыць (набываць) насавое адценне (пра гукі).

2. Зал. да назалізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)