Во́дкідак ’верацяно з ніткамі’ (Янк. I), воткідзень ’тс’ (Мат. Гом.). Да адкідаць з суф. ‑ак, ‑ень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отва́ливать несов.

1. адва́льваць; (отбрасывать) адкіда́ць, адкі́дваць;

2. (о судах) адплыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адкінуць, адкідаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Паадкідаць каменне з дарогі.

2. перан. Разм. Вярнуцца зноў да ўсіх, многіх (пра хваробу). Паадкідала хвароба і тых, хто ішоў на папраўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отверга́ть несов. (что-л.) адхіля́ць, адкіда́ць; не прыма́ць; (кого-л.) вырака́цца; не прызнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і адко́паны; зак., каго-што.

1. Капаючы, адшукаць, дастаць; выкапаць.

А. клад.

2. перан. Знайсці што-н. рэдкае і пад.; адшукаць (разм.).

Дзе вы адкапалі такую кнігу?

3. Адкідаць што-н. ад (з) чаго-н.

Адкапаць снег ад ганка.

4. Выканаўшы сваю норму, кончыць капаць, капацца (разм.); зрабіцца непрыгодным для капання.

Селянін ужо адкапаў сваё (перан.).

|| незак. адко́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адко́пванне, -я, н. і адко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отмета́ть​II сов.

1. (кончить, перестать бросать) адкіда́ць;

2. (произвести потомство — о животных) прыве́сці; (выделить икру — о рыбах) аднерастава́ць; адкла́сці ікру́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опроки́дывать несов.

1. пераку́льваць, абаро́чваць; (вываливать) выва́льваць; выку́льваць; (валить) валі́ць, зва́льваць;

2. (заставлять отступать) воен. адкіда́ць, збіва́ць;

3. перен. (опровергать) абвярга́ць; (разрушать) разбура́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́ливать несов.

1. в разн. знач. зава́льваць;

2. (запрокидывать) разг. закіда́ць, закі́дваць, адкіда́ць, адкі́дваць;

3. (обрушивать) разг. абва́льваць, абу́рваць, абру́шваць; см. завали́ть​ 1-3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкіда́нне (каго, чаго) ср.

1. отбра́сывание, отки́дывание;

2. перен., воен. отбра́сывание; опроки́дывание;

3. отбра́сывание, устране́ние;

4. отклоне́ние;

5. отки́дывание;

6. убо́рка ж.;

7. пренебреже́ние (кем, чем), отбра́сывание;

8. подбра́сывание;

1-8 см. адкіда́ць 1-6, 8, 9

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкіда́цца несов.

1. отва́ливаться, отпада́ть;

2. (отклоняться назад) отки́дываться;

3. перен., разг. (переставать интересоваться) отвора́чиваться;

1-3 см. адкі́нуцца;

4. страд. отбра́сываться, отки́дываться; отшвы́риваться; отва́ливаться; опроки́дываться; устраня́ться; отклоня́ться, отверга́ться; запроки́дываться; убира́ться; отнима́ться; пренебрега́ться; подбра́сываться; см. адкіда́ць 1-9

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)