выключэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выключыць.

2. Адступленне ад агульнага правіла, рэдкі выпадак.

Няма правіла без выключэння.

◊

За выключэннем, прыназ. з Р — акрамя, апрача каго-, чаго-н.

Сабраліся ўсе, за выключэннем хворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

публікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Аб’яўляць для агульнага ведама праз друк.

П. матэрыялы кангрэса.

|| зак. апублікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; наз. апублікава́нне, -я, н.

|| наз. публіка́цыя, -і, ж. і публікава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суадне́сенасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан суаднесенага. У аснове вобраза ляжыць параўнанне, суаднесенасць агульнага і прыватнага. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папераме́нна, прысл.

На перамену адзін аднаму, па чарзе. Толькі тры-чатыры чалавекі з агульнага ліку [касцоў] папераменна мянцілі косы. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некато́ры, -ая, -ае; займ. неазнач.

1. Нейкі, дакладна не вызначаны.

Праз н. час.

2. толькі мн. некато́рыя, -ых. Асобныя з агульнага ліку; паасобныя.

У некаторых вёсках.

3. у знач. наз. некато́рыя, -ых. Не ўсе, асобныя людзі.

Некаторыя з прысутных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкара́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Жывапісная або архітэктурная выява месца і абставін сцэнічнага дзеяння.

Д. першага акта.

2. перан. Пра што-н. паказное, штучнае.

◊

Перамена дэкарацый — аб змяненні абставін, становішча спраў, агульнага выгляду чаго-н.

|| прым. дэкарацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпачкава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ку́ецца; зак. (спец.).

1. Аддзяліцца, выдзеліцца шляхам пачкавання.

А. з апалай галіны.

2. перан. Аформіцца ў самастойную адзінку, выдзеліўшыся з агульнага цэлага; адасобіцца.

З брыгады адпачкаваўся атрад.

|| незак. адпачко́ўвацца, -аецца.

|| наз. адпачкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субпадра́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Дагавор з пэўнай арганізацыяй на частковае выкананне якіх‑н. работ як частка больш агульнага дагавору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́весіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.

1. Павесіць для агульнага агляду, азнаямлення. Вывесіць сцяг, аб’яву.

2. Развесіць для прасушвання, праветрывання. Вывесіць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адасо́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак.

1. каго-што. Аддзяліцца, выдзеліць з агульнага, цэлага; паставіць у асобае становішча.

А. участак зямлі ў садзе.

2. што. У граматыцы: зрабіць адасобленым (у 2 знач.).

А. азначэнне.

|| незак. адасабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адасабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)