абмяжо́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абмяжо́ваны |
абмяжо́ваная |
абмяжо́ванае |
абмяжо́ваныя |
| Р. |
абмяжо́ванага |
абмяжо́ванай |
абмяжо́ванага |
абмяжо́ваных |
| Д. |
абмяжо́ванаму |
абмяжо́ванай |
абмяжо́ванаму |
абмяжо́ваным |
| В. |
абмяжо́ваны |
абмяжо́ваную |
абмяжо́ванае |
абмяжо́ваныя
абмяжо́ваных |
| Т. |
абмяжо́ваным |
абмяжо́ванай
абмяжо́ванаю |
абмяжо́ваным |
абмяжо́ванымі |
| М. |
абмяжо́ваным |
абмяжо́ванай |
абмяжо́ваным |
абмяжо́ваных |
Кароткая форма: абмяжо́вана.
Іншыя варыянты:
абмежава́ны.
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лапаву́хі, -ая, -ае (разм.).
1. 3 вялікімі адтапыранымі вушамі.
Лапавухая свіння.
2. перан. Някемлівы, малаздольны, абмежаваны чалавек (лаянк.).
|| наз. лапаву́хасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
простова́тый разг. прастава́ты; (ограниченный) абмежава́ны; (недалёкий) недалёкі; (глуповатый) дурнава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́дамасны, -ая, -ае.
1. гл. ведамства.
2. Абмежаваны вузкімі інтарэсамі толькі свайго ведамства.
В. падыход да справы.
|| наз. ве́дамаснасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
небага́ты, -ая, -ае.
1. Які не мае вялікай маёмасці, вялікіх матэрыяльных сродкаў.
Небагатае прадпрыемства.
2. Недарагі; сціплы.
Небагатыя падарункі.
3. перан. Недастатковы, абмежаваны.
Н. рэпертуар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыво́льны, -ая, -ае.
1. Свабодны, прасторны.
Прывольныя палі.
2. Пра ўмовы жыцця: вольны, нічым не абмежаваны.
Прывольнае жыццё.
Прывольна (прысл.) жывецца.
|| наз. прыво́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
небяско́нцы, ‑ая, ‑ае.
Які мае канец; абмежаваны. Магчымасці яго небясконцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адво́льны -ая, -ае.
1. Нічым не абмежаваны, вольны.
Адвольныя рухі.
2. Які праводзіцца самавольна.
Адвольнае рашэнне.
3. Бяздоказны, непераканаўчы, беспадстаўны.
Адвольнае тлумачэнне.
|| наз. адво́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
безагаво́рачны, ‑ая, ‑ае.
Не абмежаваны ніякімі ўмовамі, безумоўны, беспярэчны. Безагаворачная капітуляцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салдафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., зневаж.).
Грубы, абмежаваны, некультурны чалавек з ваенных, інтарэсы якога не выходзяць за межы вузкапрафесійных заняткаў і ведаў.
|| прым. салдафо́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)